پهن پشت

لغت نامه دهخدا

پهن پشت. [ پ َپ ُ ] ( ص مرکب ) که پشتی فراخ و با پهنا دارد.آنکه دارای پشت عریض است. اثبج. ( تاج المصادر ) :
سخت پای و ضخم ران و راست دست و گردسم
تیزگوش و پهن پشت و نرم چرم و خردموی.
منوچهری.
تیزگوشی پهن پشتی ابلقی
گردسمی خردمویی فربهی.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه دارای پشتی فراخ و عریض است: سخت پای و ضخم ران و راست دست و گرد سم تیز گوش و پهن پشت و نرم چرم و خرد موی . ( منوچهری )

پیشنهاد کاربران

بپرس