پهن جای. [ پ َ ] ( اِ مرکب ) جای فراخ و پهناور : برآمد غو بوق و هندی درای بجوشید لشکر بدان پهن جای.فردوسی.
( اسم ) جای فراخ و پهناور زمین وسیع : بر آمد غو بوق و هندی درای بجوشید لشکر بدان پهن جای . ( فردوسی )
