پهلوزن. [ پ َ زَ ] ( نف مرکب ) که پهلو زند. پهلو سای. مدعی بزرگی و همسری. برتری جو : اگر تیر پهلوزنی را بکشت ازو بهتری را قوی کرد پشت.نظامی.
( صفت ) آنکه پهلو زندمدعی بزرگی و همسری برتری جو پهلو سای : اگر تیر پهلو زنی را بکشت ازو بهتری را قوی کرد پشت . ( نظامی )
کسی که با دیگری در قدر و مرتبه لاف برابری و همسری بزند: وگر نیز پهلوزنی را بکشت / از او بهتری را قوی کرد پشت (نظامی۵: ۸۷۵ ).
