پهره دار

لغت نامه دهخدا

پهره دار. [ پ َ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) پاسدار. محافظت کننده. ( برهان ) :
خلیل از بیم آن زنهارخواران
مرتب داشت جمعی پهره داران.

نزاری ( از جهانگیری ).

( صفت ) پاسدار محافظ نگهبان : [ خلیل از بیم آن زنهار خواران مرتب داشت جمعی پهره داران.] ( نزاری )

پاسدار، نگهبان، محافظ.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید