پنی سیلین

پنی سیلین ( به انگلیسی: Penicillin ) که با نام ( pen و PCN ) نیز شناخته می شوند، دسته ای از آنتی بیوتیک ها شامل پنی سیلین جی ( به صورت تزریق وریدی ) ، پنی سیلین وی ( به صورت خوراکی ) ، پروکائین بنزیل پنی سیلین و بنزاتین بنزیل پنی سیلین ( به صورت تزریق ماهیچه ای ) است. پنی سیلین ها از نخستین داروهای ساخته شده جهت درمان بیماری های ناشی از باکتری های بیماری زا بودند که همچنان به صورت گسترده کاربرد دارد. پنی سیلین ها نخستین بار در سال ۱۹۲۸ توسط دانشمند اسکاتلندی الکساندر فلمینگ کشف شدند و با تلاش دانشمندان دیگری چون هوارد والتر فلوری و ارنست بوریس چاین در سال ۱۹۴۲ به صورت انبوه به بازار عرضه شد.
ویژگی مشترک همه پنی سیلین ها وجود حلقه بتا - لاکتام در ساختار آن است که به آنتی بیوتیک های بتا - لاکتام مشهور هستند.
حدود ۱۰٪ از مصرف کنندگان پنی سیلین به آن حساسیت نشان می دهند، به همین دلیل بررسی بیماران پیش از مصرف برای شناسایی حساسیت ضروری است.
پنی سیلین ها گروهی از داروهای آنتی بیوتیک هستند که در برابر ارگانیسم های آسیب پذیر به ویژه باکتریهای گرم مثبت به کار می روند. پنی سیلین ها نخستین گروه از دسته آنتی بیوتیک های بتالاکتام هستند.
عملکرد بتالاکتام ها به طور خلاصه به این صورت است:
• اتصال به پروتئین هایی در دیواره سلولی باکتری به نام پروتئین متصل شونده به پنی سیلین ( PBP ) .
• باعث مهار ترانس پپتیدازها می شوند در نتیجه ترانس پپتیداسیون که به معنی ایجاد اتصال متقاطع در ساخت پپتیدو گلیکانهای دیواره سلولی باکتری است مختل می شود.
• در نهایت آنزیم های اتولیتیک که هیدرولازهای مورین نام دارند، ( مورین مترداف پپتیدو گلیکان می باشد ) و در باکتری هایی که در معرض پنی سیلین قرار گرفته اند فعّال شده و موجب تخریب پپتیدو گلیکان می شوند.
نتیجه این فرایند تخریب دیواره باکتری و از بین رفتن سلول باکتری است.
• بتالاکتاماز: بعضی از باکتری ها توانایی تولید این آنزیم را، که باعث تخریب حلقه بتالاکتام می شود، دارند یا به دست آورده اند. شامل گونه های استافیلوکوکوس اورئوس، نایسریا گونوره آ، هموفیلوسها و کولیفرمها
• فقدان پروتئین متصل شونده به پنی سیلین یا نفوذناپذیری دیوارهٔ سلولی، که در انواع مقاوم استرپتوکوک پنومونیه، استاف های مقاوم به متی سیلین و انتروکوک دیده می شود.
• نقص در عملکرد آنزیم های اتولیتیک که عامل مقاومت در گونه هایی از استافیلوکوک و استرپتوکوک گروه B است.

پنی سیلین (penicillin)
هر یک از گروه ترکیبات آنتی بیوتیک (باکتری کُش) که از کپک های تصفیه شدۀ جنس پنی سیلیوم (به ویژه پنی سیلیوم نوتاتوم) به دست می آیند یا به طریقۀ مصنوعی تولید می شوند. پنی سیلین نخستین آنتی بیوتیکی بود که توسط الکساندر فلمینگ کشف شد؛ این آنتی بیوتیک طیف وسیعی از باکتری ها را که بسیاری از آن ها موجب بیماری در انسان می شوند، نابود می کند. افزایش مقاومت میکروب های بیماری زا و بروز واکنش های آلرژیک در بیماران کاربرد نوع اصلی پنی سیلین را محدود می کند. از ۱۹۴۱ تاکنون آنتی بیوتیک های بسیاری از خانوادۀ پنی سیلین کشف شده که مخصوص میکروب های خاص است و دربرابر آن ها مقاوم ترند.