پنیر پرورده

پَنیر پَروَرده یا پنیر فرآوری شده نوعی پنیر است که از خرد و مخلوط کردن و ذوب کردن انواع پنیر و نامیزه کردن آنها با نمک های گوناگون به دست می آید. [ ۱]
پنیرهای پرورده، علاوه بر روند پاستوریزاسیون، باز هم حرارت می بینند. متخصصان صنعت غذا این فراورده ها را چندان مناسب نمی دانند زیرا برای تهیه شان از ضایعات انواع پنیر همراه کره و خامه استفاده می شود. حرارتی که به پروتئین پنیر داده می شود، تغییراتی در پروتئین ها ایجاد می کند، به طوری که برخی از آنها مانند پنیر پیتزا کش می آیند.
پنیرهای پرورده انواعی از محصولات غذایی لبنی هستند که از پنیر معمولی و گاهی سایر مواد لبنی، به همراه امولسیفایرها ( نامیزه سازها ) ، نمک اضافی، اسانس، رنگ و افزودنی های خوراکی تهیه می شود. در ایالات متحده آمریکا، نوع رایج این گونه پنیر با نام پنیر آمریکایی در فروشگاه ها عرضه می شود. گرچه پنیر پرورده برای اولین بار به سال ۱۹۱۱ میلادی توسط والتر گِربر سوئیسی تهیه شد، نخستین بار شخصی به نام جیمز ال. کرافت در سال ۱۹۱۶ برای کسب امتیاز یا حق انحصاری آن در آمریکا به خاطر شیوه خاص تهیه این پنیر اقدام کرد. شرکت کرافت فود نخستین پنیر ورقه ای پرورده را برای مصرف عموم در سال ۱۹۵۰ به بازار ارائه داد. از آن هنگام انواع مختلف پنیر اسلایس، در آمریکا همه گیر شد و مهم ترین مورد استفاده آنها در تهیه چیزبرگر و ساندویچ های کبابی شده پنیری می باشد.