پنیر نخل
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
پنیر نخل یا خَپ یا پیزْگ به مادهٔ ترد، سفیدرنگ، خوردنی و شیرین بخش میانی سر یا تاج درخت خرما گفته می شود. [ ۱] پنیر نخل در جهرم «کچ»، در قیر و کارزین «بوکوم»، در بلوچستان «کوش» یا «کیش»، در هرمزگان «کور»، [ ۲] در بوشهر «غاپ»، در لارستان «خَپ»، در لامرد «خاف»، در گراش «پیزگ»، [ ۳] در زرین دشت «پیل»، و در خوزستان «یمر»، «یمار» یا «جمار» نامیده می شود. برای دستیابی به آن معمولاً سر درخت را می اندازند و برگ ها و لیف های دور برگ ها را تا رسیدن به میانه و پنیر نخل، جدا می کنند. پنیر نخل در واقع مادهٔ اولیه تشکیل تنه و برگ های نخل پیش از مرحلهٔ چوبی شدن است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: پنیر نخل
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید