پنیر رومانو

پنیر رومانو اصطلاحی است که در ایالات متحده و کانادا برای دسته ای از پنیرهای سخت و شور استفاده می شود که در درجه اول برای رنده کردن مشابه پکورینو رومانو مناسب است، که نام آن نیز از آن گرفته شده است. علیرغم نام، نباید آن را با پکورینو رومانو واقعی که یک محصول ایتالیایی است که توسط قوانین اتحادیه اروپا به رسمیت شناخته شده و از آن محافظت می شود، اشتباه گرفت، اگرچه قوانین ایالات متحده اجازه می دهد تا رومانویی که تماماً از شیر گوسفند تولید می شود، «پکورینو رومانو» نامیده شود. [ ۱]
طبق مقررات سازمان غذا و داروی ایالات متحده، پنیر رومانو را می توان از شیر گاو، بز یا گوسفند تهیه کرد. [ ۱] باید کمتر از ۳۴ درصد آب و حداقل ۳۸ درصد چربی شیر داشته باشد. خامه، شیر بدون چربی یا شیر خشک و آب را می توان برای ایجاد سطح صحیح چربی شیر اضافه یا حذف کرد. [ ۱] شیر را می توان با بنزوئیل پراکسید یا مخلوطی از بنزوئیل پراکسید با آلوم پتاسیم، سولفات کلسیم و کربنات منیزیم سفید کرد، اما در این صورت، ویتامین A باید پس از درمان اضافه شود. [ ۱] رنگ مصنوعی ایمن آبی یا سبز ممکن است فقط برای مقابله با هرگونه رنگ زرد شیر اضافه شود. [ ۱] مایه پنیر نیازی به استفاده ندارد و می توان از هر «آنزیم لخته کننده شیر مناسب که تشکیل کشک معادل تولید می کند» استفاده کرد. [ ۱] کشک باید به اندازه دانه های ذرت شکسته شود، هم زده شود و تا ۱۲۰ درجه فارنهایت ( ۴۹ درجه سلسیوس ) گرم شود. کشک را آبکش کرده و به شکل فشرده درمی آورند و پنیر را به مدت ۲۴ ساعت در آب نمک خیس می کنند. پس از آبکشی، آن را با نمک مالیده و چندین بار می شویند. بعد خشک می شود. گاهی آن را برگردانده و خراش می دهند و ممکن است با روغن نباتی پوشانده شود. پنیر رومانو باید حداقل پنج ماه سن داشته باشد.
پنیر رومانو اغلب روی پاستا رنده می شود، اغلب در ترکیب با پارمیجانو.