پنگ

پُنگ و پُنگ زدن : در گویش مشهدی به جوانه کوچکی که در آخر اسفند و اول بهار بر روی شاخه درخت و گیاهان دیده میشود گفته میشود. حالتی که برگ یا شکوفه هنوز تازه از شاخه بیرون زده و باز نشده است پُنگ زدن درخت میگویند.

محل خروج آب از حوض

عرب دوم [از کیسه اش پارچه ای بیرون می آورد] این حریر؟
عرب اول فریب نمی خورد.
عرب دوم [از یک کیسه خرما بیرون می آورد] این پنگ خرما؟
عرب اول شکمباره نیست.
نمایشنامه پیام زن دانا از غلامحسین ساعدی

پنگ، پنگه، پنگالا= پنجه، انگشتهای یک یا دو دست، پنجه ها، بعضا به معنی شاخه

انرا به گونه پنج و پند نیز گویند - در زبانهای آریا گ و ج - g - هر دو را توان گفت . د - گ در پارسی گاهی ججای هم مینشینند مانند نرد و نرگ که هردو تنه است چه تنه درخت چه تن مردمی و در پارسی استان فارس نرگت= نرگ گَت بزرگ تنه را گویند و بزرگ را گَت و گُت گویند درست ان گَت است و در پشتو انرا غَت گویند گویا در زبانهای دگر مردم ایران هم باشد و این جدای گپ است
... [مشاهده متن کامل]

گیردی آب جوی را پندام
چون بود بسته راه پنگ ز خس
رودکی

آب ها و خوشه ها

پَنگ :خوشه ی خرما . خوشه به میوه نخل خرما متصل است و نباید با شاخه یا گُرز نخل اشتباه گرفت.
پِنگ :حس و حال ، مودد، سرکیف بودن یا نبودن . در آهنگ مو میرم از بوشهر ( اجرای عرفان رسولی ) یک قسمتش از پِنگ خیام می گوید :بوام ری پنگ خیام نی =پدرم رو مودد یا حس و حال خیام ( خوانی ) نیست . با تشکر بویژه از خانم زینب که اولین ترجمه صحیح از تلفظ های پنگ ارائه داده اند .
... [مشاهده متن کامل]

باقیمانده خوشه خرما بر روی تنه درخت نخل در زبان ملکی گالی بشکرد

پُنگ به چم شکوفه درختان بادام و انگور را پیش از باز شدن گویند