پنجو پکتوف اسلاویکوف ( به بلغاری: Пенчо Петков Славейков ) ( ۲۷ آوریل ۱۸۶۶–۱۰ ژوئن ۱۹۱۲ ) از شاعران نامدار بلغار بود که در محفل اندیشه ( میسال ) نیز شرکت می کرد. او جوان ترین پسر نویسنده بلغار پتکو اسلاویکوف بود.
آثار اسلاویکوف شامل اشعار و ترانه های صمیمی است. او با شماری از مجلات که آثار او را منتشر می کردند همکاری داشت و بخشی از زندگی خود را در لایپزیگ صرف تحصیل در رشته فلسفه کرد، جایی که با ادبیات آلمانی و اندیشه و هنر آلمان آشنا شد.
پس از بازگشت به بلغارستان در سال ۱۸۹۸، اسلاویکوف به همراه شماری از دیگر نویسندگان نامدار، ازجمله کراستیو کراستف، پتکو تودوروف و پیو یاوروف، به محفلی به نام «اندیشه» ( میسال ) پیوست.
اسلاویکوف دستیار مدیر ( ۱۹۰۱–۱۹۰۹ ) و پس از آن مدیر کتابخانه ملی بلغارستان ( ۱۹۰۹–۱۹۱۱ ) و مدیر تئاتر ملی بلغارستان ( ۱۹۰۸–۱۹۰۹ ) شد.
او برای مأموریت به مسکو ( ۱۹۰۹ ) و استانبول، آتن، ناپل، سورنتو و رم ( ۱۹۱۱ ) فرستاده شد و در آن شهرها روند تحول کتابخانه ها را مورد مطالعه قرار داد. پس از بازگشت شدیداً سرگرم به کار شد.
نگاره ای از اسلاویکوف در پشت اسکناس ۵۰ لوی بلغارستان که در ۱۹۹۹ و ۲۰۰۶ چاپ شد قرار گرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآثار اسلاویکوف شامل اشعار و ترانه های صمیمی است. او با شماری از مجلات که آثار او را منتشر می کردند همکاری داشت و بخشی از زندگی خود را در لایپزیگ صرف تحصیل در رشته فلسفه کرد، جایی که با ادبیات آلمانی و اندیشه و هنر آلمان آشنا شد.
پس از بازگشت به بلغارستان در سال ۱۸۹۸، اسلاویکوف به همراه شماری از دیگر نویسندگان نامدار، ازجمله کراستیو کراستف، پتکو تودوروف و پیو یاوروف، به محفلی به نام «اندیشه» ( میسال ) پیوست.
اسلاویکوف دستیار مدیر ( ۱۹۰۱–۱۹۰۹ ) و پس از آن مدیر کتابخانه ملی بلغارستان ( ۱۹۰۹–۱۹۱۱ ) و مدیر تئاتر ملی بلغارستان ( ۱۹۰۸–۱۹۰۹ ) شد.
او برای مأموریت به مسکو ( ۱۹۰۹ ) و استانبول، آتن، ناپل، سورنتو و رم ( ۱۹۱۱ ) فرستاده شد و در آن شهرها روند تحول کتابخانه ها را مورد مطالعه قرار داد. پس از بازگشت شدیداً سرگرم به کار شد.
نگاره ای از اسلاویکوف در پشت اسکناس ۵۰ لوی بلغارستان که در ۱۹۹۹ و ۲۰۰۶ چاپ شد قرار گرفته است.
wiki: پنچو اسلاویکف