پنطس. [ پ ُ طُ ] ( اِخ ) در قاموس کتاب مقدس آمده است ( دریا اپط ا:ا ): اسم مقاطعه شرقی آسیای صغیر. در کنار بحرالاسود واقع و از مشرق به کولخس و از جنوب به کاپادوکیه و از مغرب به غلاطیه محدود بود و در ایام خداوند ما یهودیان در آنجا سکونت داشتند و در مائه اول تاریخ مسیحی مژده نجات در آنجا داخل شده جماعتی از اهالی به دین پاک مسیح گرویدند. و پطرس رسول هم رساله اول خود را بدیشان خطاب کرد و همین پنطس مسقطالرأس اکیلا رفیق پولس بود. ( 1 ع 18:2 ). و خود بنفسه مملکت مستقل و از جمله شهریارانش یکی سزدانس معروف بود و در زمان پومپیوس در جزء املاک رومانیان محسوب شد - انتهی. و نیز رجوع به بنطس شود.
