پنزیاس آرنو آلن. پِنزیاس، آرنو آلَن (۱۹۳۳)(Penzias, Arno Allan)
مهندس رادیوی آلمانی تبار امریکایی. با رادیواخترشناس امریکایی، رابرت ویلسون، به سبب کشف تابش زمینۀ کیهانی در ۱۹۶۴، برندۀ جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۷۸ شد. این تابش براساس الگوی «مهبانگِ داغِ» منشأ عالَم پیش بینی شده بود که در ۱۹۴۸ مطرح شد. پنزیاس در مونیخ باواریا زاده شد، امّا والدینش آلمان نازی را به قصد ایالات متحده ترک کردند. در سیتی کالج نیویورک درس خواند و در ۱۹۵۴ مدرک کارشناسی فیزیک گرفت. در ۱۹۵۸، در دانشگاه کلمبیای نیویورک به دانشنامۀ کارشناسی ارشد و در ۱۹۶۲، به دانشنامۀ دکتری دست یافت. در ۱۹۶۱، به آزمایشگاه پژوهش های رادیویی، از مجموعه آزمایشگاه های تلفن بل در نیوجرسی، پیوست. در ۱۹۷۶، به مدیریت آن جا رسید و از ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵، معاونت پژوهشی این مجموعه را برعهده داشت. در ۱۹۹۶، معاون رئیس و دانشمند ارشد بخش نوآوری آزمایشگاه های بل شد. در دانشگاه های پرینستون در نیوجرسی و هاروارد، در کیمبریج ماساچوست، نیز مقام های دانشگاهی داشت.کشف تابش زمینه. در ۱۹۶۳، پنزیاس و ویلسون از طرف مؤسسۀ بل مأموریت یافتند که نوفه هایی رادیویی را ردیابی کنند که در برنامه های ارتباط ماهواره ای اختلال ایجاد می کرد. آن ها تابش میکروموج فوق العاده پرشدتی را آشکارسازی کردند که هیچ گونه منبع ظاهری نداشت و در همۀ جهت ها یکنواخت دریافت می شد. دمای این تابش زمینه ای برابر۳.۵ درجۀ کِلوین (۲۶۹.۷ـ درجۀ سانتی گراد) ثبت، و بعداً به۲.۷۳۵ کلوین (۲۷۰.۴ـ درجۀ سانتی گراد) تصحیح شد. آن ها این نتایج اسرارآمیز را به رابرت دیک، فیزیک دان پرینستون، اطلاع دادند. او مدتی قبل پیش بینی کرده بود که این نوع تابش باید به منزلۀ آثار باقی مانده از گرمای شدیدِ تولد عالم بعد از مِهبانگ در عالم باقی مانده باشد. هنگامی که پنزیاس و ویلسون داده های خود را عرضه کردند، بخش فیزیک دانشگاه پرینستون در مرحلۀ ساخت تلسکوپی رادیویی بود که دقیقاً برای آشکارسازی چنین تابشی طراحی شده بود. کارهای بعدی پنزیاس گسترش اخترشناسی رادیویی، سنجش ابزارگزینی، ماهواره های مخابراتی، فیزیک جوّ، و موضوعات وابسته به آن ها بود.
مهندس رادیوی آلمانی تبار امریکایی. با رادیواخترشناس امریکایی، رابرت ویلسون، به سبب کشف تابش زمینۀ کیهانی در ۱۹۶۴، برندۀ جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۷۸ شد. این تابش براساس الگوی «مهبانگِ داغِ» منشأ عالَم پیش بینی شده بود که در ۱۹۴۸ مطرح شد. پنزیاس در مونیخ باواریا زاده شد، امّا والدینش آلمان نازی را به قصد ایالات متحده ترک کردند. در سیتی کالج نیویورک درس خواند و در ۱۹۵۴ مدرک کارشناسی فیزیک گرفت. در ۱۹۵۸، در دانشگاه کلمبیای نیویورک به دانشنامۀ کارشناسی ارشد و در ۱۹۶۲، به دانشنامۀ دکتری دست یافت. در ۱۹۶۱، به آزمایشگاه پژوهش های رادیویی، از مجموعه آزمایشگاه های تلفن بل در نیوجرسی، پیوست. در ۱۹۷۶، به مدیریت آن جا رسید و از ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵، معاونت پژوهشی این مجموعه را برعهده داشت. در ۱۹۹۶، معاون رئیس و دانشمند ارشد بخش نوآوری آزمایشگاه های بل شد. در دانشگاه های پرینستون در نیوجرسی و هاروارد، در کیمبریج ماساچوست، نیز مقام های دانشگاهی داشت.کشف تابش زمینه. در ۱۹۶۳، پنزیاس و ویلسون از طرف مؤسسۀ بل مأموریت یافتند که نوفه هایی رادیویی را ردیابی کنند که در برنامه های ارتباط ماهواره ای اختلال ایجاد می کرد. آن ها تابش میکروموج فوق العاده پرشدتی را آشکارسازی کردند که هیچ گونه منبع ظاهری نداشت و در همۀ جهت ها یکنواخت دریافت می شد. دمای این تابش زمینه ای برابر۳.۵ درجۀ کِلوین (۲۶۹.۷ـ درجۀ سانتی گراد) ثبت، و بعداً به۲.۷۳۵ کلوین (۲۷۰.۴ـ درجۀ سانتی گراد) تصحیح شد. آن ها این نتایج اسرارآمیز را به رابرت دیک، فیزیک دان پرینستون، اطلاع دادند. او مدتی قبل پیش بینی کرده بود که این نوع تابش باید به منزلۀ آثار باقی مانده از گرمای شدیدِ تولد عالم بعد از مِهبانگ در عالم باقی مانده باشد. هنگامی که پنزیاس و ویلسون داده های خود را عرضه کردند، بخش فیزیک دانشگاه پرینستون در مرحلۀ ساخت تلسکوپی رادیویی بود که دقیقاً برای آشکارسازی چنین تابشی طراحی شده بود. کارهای بعدی پنزیاس گسترش اخترشناسی رادیویی، سنجش ابزارگزینی، ماهواره های مخابراتی، فیزیک جوّ، و موضوعات وابسته به آن ها بود.
wikijoo: پنزیاس،_آرنو_آلن_(۱۹۳۳)