پندپذیر. [ پ َ پ َ ] ( نف مرکب ) که قبول اندرز و نصیحت کند. متّعظ : نیک خواهان دهند پند ولیک نیکبختان بوند پندپذیر.عجب از عقل کسانی که مرا پند دهندبرو ای خواجه که عاشق نبود پندپذیر.سعدی.
پندپذیرنده، آن که گوش به پند و اندرز بدهد: نیک خواهان دهند پند ولیک / نیک بختان بُوَند پندپذیر (کلیله ودمنه: ۱۱۲ ).