پندنامه عطار

[ویکی فقه] پندنامه عطار، منظومه ای حکمی ـ اخلاقی، در قالب مثنوی و به زبان فارسی است.
از میان آثار زیادی که به عطار نسبت داده شده است، بعضی مثنوی پندنامه را قطعاً از عطار دانسته اند، اما برخی دیگر ضمن این که این انتساب را رد نکرده اند در آن تردید روا داشته اند و یا با احتیاط بیشتری ضمن اصیل شمردن این منظومه، آن را «عطارگونه» و بیش و کم از عطار دانسته اند.

محتوا و محاسن
این کتاب ، که در چاپ مصحَّح سیلوستر دوساسی ۸۵۳ بیت و ۷۹ عنوان دارد، با ستایش خداوند آغاز می شود و شاعر ابتدا به ذکر نشانه های قدرت پروردگار می پردازد و از پیامبرانی چون نوح و لوط و ابراهیم سخن به میان می آورد، سپس به اوصاف پیامبر اکرم پرداخته، وجودش را رحمة للعالمین می داند.
شاعر به خلفای راشدین اشاره کرده، از علی علیه السلام به عنوان «باب مدینه علم » یاد می کند و در ادامه از فضیلت ائمه دین سخن می گوید و بعد از مناجات به موضوع اصلی کتاب می پردازد.

← پندها و اندرزها
چاپ های زیادی از پندنامه در کشور های مختلف به عمل آمده است که می توان به اینها اشاره کرد: چاپ ساسی (پاریس، ۱۸۱۹)، با مقابله و بازنویسی ع روح بخشان (تهران ۱۳۷۳ ش)؛ چاپ جی. اچ. هندلی (لندن ۱۸۰۹)؛ چاپ تقی حاتمی (تهران ۱۳۱۶ ش)

ترجمه ها
...