پنداگین

لغت نامه دهخدا

( پندآگین ) پندآگین. [ پ َ ] ( ص مرکب ) انباشته و پر از پند :
آن خوانده ای بخوان سخن حجّت
رنگین برنگ معنی و پندآگین.

ناصرخسرو.

( پند آگین ) ( صفت ) مشحون از بند .

( پندآگین ) (پَ ) (ص مر. ) مشحون از پند.

( پندآگین ) ۱. پر از پند.
۲. آمیخته به پند.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید