[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
ابوالحسن علی بن احمد، پَنجگردی، محدّث، لغوی، ادیب و شاعر شیعی ایرانی در سده ششم است.
نسبت او به پنجگرد (فنجکرد)، از قریه های نیشابور است. در 433 به دنیا آمد.
لغت و دیگر علوم ادبی را نزد یعقوب بن احمد ادیب (متوفی 474)، استاد مشهور در ادب و لغت و صاحب تألیفات و شاگردان فراوان و حدیث را نیز از قاضی ناصحی آموخت.
او معاصر بزرگانی همچون فتال نیشابوری (متوفی 508)، زمخشری (متوفی 538) بود و مَیدانی (متوفی 518) نزد وی درس خواند. میدانی کتاب السامی فی الاسامی خود را به نام و تشویق استادش پنجگردی تألیف کرد و در دیباچه کتاب (ص15) او را فراوان ستود.
پنجگردی را با القابی همچون بقیه المشایخ، شیخ الافاضل، اعجوبة دوران و آیت اقران، امام، ادیب، اریب و لبیب کامل ستوده اند.
برخی شاعران معاصرش نیز زبان به مدح او گشوده اند. عبدالکریم سمعانی (متوفی 562) او را از مشایخ حدیث خود معرفی کرده و نظم و نثرش را ستوده و امینی او را از شاعران غدیریه سرای سدة ششم برشمرده است. شوشتری نیز ابیات غدیریة او را آورده است.
پنجگردی از نخستین گردآورندگان دیوان اشعار امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. کتاب تاج الاشعار یا سَلوة الشیعة که حاوی اشعار آن حضرت است از اوست. این کتاب به گفته قطب الدین کَیْدَری (متوفی قرن ششم) دارای دویست بیت از اشعار منسوب به حضرت علی علیه السلام است که وی این ابیات را در کتاب خود، انوارالعقول فی اشعار وصیّالرسول آورده و آن را از مصادر خود برشمرده است. مجلسی (متوفی 1110) نیز در فهرست مصادر بحارالانوار از دیوان اشعار منسوب به حضرت علی علیه السلام گرد آمدة پنجگردی نام برده است.
ابوالحسن علی بن احمد، پَنجگردی، محدّث، لغوی، ادیب و شاعر شیعی ایرانی در سده ششم است.
نسبت او به پنجگرد (فنجکرد)، از قریه های نیشابور است. در 433 به دنیا آمد.
لغت و دیگر علوم ادبی را نزد یعقوب بن احمد ادیب (متوفی 474)، استاد مشهور در ادب و لغت و صاحب تألیفات و شاگردان فراوان و حدیث را نیز از قاضی ناصحی آموخت.
او معاصر بزرگانی همچون فتال نیشابوری (متوفی 508)، زمخشری (متوفی 538) بود و مَیدانی (متوفی 518) نزد وی درس خواند. میدانی کتاب السامی فی الاسامی خود را به نام و تشویق استادش پنجگردی تألیف کرد و در دیباچه کتاب (ص15) او را فراوان ستود.
پنجگردی را با القابی همچون بقیه المشایخ، شیخ الافاضل، اعجوبة دوران و آیت اقران، امام، ادیب، اریب و لبیب کامل ستوده اند.
برخی شاعران معاصرش نیز زبان به مدح او گشوده اند. عبدالکریم سمعانی (متوفی 562) او را از مشایخ حدیث خود معرفی کرده و نظم و نثرش را ستوده و امینی او را از شاعران غدیریه سرای سدة ششم برشمرده است. شوشتری نیز ابیات غدیریة او را آورده است.
پنجگردی از نخستین گردآورندگان دیوان اشعار امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. کتاب تاج الاشعار یا سَلوة الشیعة که حاوی اشعار آن حضرت است از اوست. این کتاب به گفته قطب الدین کَیْدَری (متوفی قرن ششم) دارای دویست بیت از اشعار منسوب به حضرت علی علیه السلام است که وی این ابیات را در کتاب خود، انوارالعقول فی اشعار وصیّالرسول آورده و آن را از مصادر خود برشمرده است. مجلسی (متوفی 1110) نیز در فهرست مصادر بحارالانوار از دیوان اشعار منسوب به حضرت علی علیه السلام گرد آمدة پنجگردی نام برده است.
wikiahlb: پَنجگردی
[ویکی اهل البیت] پَنجگردی. این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
ابوالحسن علی بن احمد، پَنجگردی، محدّث، لغوی، ادیب و شاعر شیعی ایرانی در سده ششم است.
نسبت او به پنجگرد (فنجکرد)، از قریه های نیشابور است. در 433 به دنیا آمد.
لغت و دیگر علوم ادبی را نزد یعقوب بن احمد ادیب (متوفی 474)، استاد مشهور در ادب و لغت و صاحب تألیفات و شاگردان فراوان و حدیث را نیز از قاضی ناصحی آموخت.
او معاصر بزرگانی همچون فتال نیشابوری (متوفی 508)، زمخشری (متوفی 538) بود و مَیدانی (متوفی 518) نزد وی درس خواند. میدانی کتاب السامی فی الاسامی خود را به نام و تشویق استادش پنجگردی تألیف کرد و در دیباچه کتاب (ص15) او را فراوان ستود.
پنجگردی را با القابی همچون بقیه المشایخ، شیخ الافاضل، اعجوبة دوران و آیت اقران، امام، ادیب، اریب و لبیب کامل ستوده اند.
ابوالحسن علی بن احمد، پَنجگردی، محدّث، لغوی، ادیب و شاعر شیعی ایرانی در سده ششم است.
نسبت او به پنجگرد (فنجکرد)، از قریه های نیشابور است. در 433 به دنیا آمد.
لغت و دیگر علوم ادبی را نزد یعقوب بن احمد ادیب (متوفی 474)، استاد مشهور در ادب و لغت و صاحب تألیفات و شاگردان فراوان و حدیث را نیز از قاضی ناصحی آموخت.
او معاصر بزرگانی همچون فتال نیشابوری (متوفی 508)، زمخشری (متوفی 538) بود و مَیدانی (متوفی 518) نزد وی درس خواند. میدانی کتاب السامی فی الاسامی خود را به نام و تشویق استادش پنجگردی تألیف کرد و در دیباچه کتاب (ص15) او را فراوان ستود.
پنجگردی را با القابی همچون بقیه المشایخ، شیخ الافاضل، اعجوبة دوران و آیت اقران، امام، ادیب، اریب و لبیب کامل ستوده اند.