«پنجه میمون» ( به انگلیسی: The Monkey's Paw ) داستانی کوتاه از دابلیو. دابلیو. جیکوبز در ژانر وحشت است. این کتاب برای اولین بار در سال ۱۹۰۲ در انگلستان به چاپ رسید. داستان، بر اساس همان ایدهٔ قدیمی "سه آرزو که برآورده می شوند" شکل گرفته است؛ که در این داستان، پنجهٔ یک میمون این کار را انجام می دهد. نکته اینجاست که پنجه همیشه آرزوی مورد نظر را برآورده می کند، ولی همراه با آن قسمت بزرگی از زندگی را نیز می گیرد. نویسنده برای این که نشان بدهد گاه زندگی فعلی خیلی بهتر از زندگی ای که آرزویش را داریم است، این داستان را نوشته است.
آقا و خانم وایت ( به انگلیسی: White ) ، همراه با پسر بالغ شان، هربرت ( به انگلیسی:Herbert ) ، زندگی شاد ولی فقیرانه ای را می گذرانند. یک شب دوست قدیمی پدر که تازه از هند بازگشته، به دیدار آن ها میاید. نام این فرد، سروان موریس است. او داستان های هیجان انگیزی در مورد کارهایی که در هند انجام داده و چیزهایی که از آن جا آورده برای خانواده وایت تعریف می کند و خانواده وایت که جذب شده اند با دقت به حرف های او گوش می کنند. یک بار، او شروع می کند درباره یک پنجه میمون حرف زدن، ولی سپس پشیمان می شود و به سرعت موضوع را عوض می کند.
در نهایت، وقتی آقای موریس کمی صبر می کند، هربرت می گوید: "هند کشور جالبی به نظر میاید! من حتماً به آنجا خواهم رفت!" ولی ناگهان رنگ از چهره سروان می پرد و به صدای بلند می گوید: "نه! در هند چیزهای بسیار خطرناکی وجود دارد! بسیار خطرناک!" و هربرت پاسخ می دهد: "مثلاً آن پنجهٔ میمون که از صحبت کردن درباره آن پرهیز می کنید؟! کمی درباره آن توضیح دهید!" موریس ابتدا قبول نمی کند ولی سپس با فشار تمام اعضای خانواده به حرف می آید و این ماجرا را تعریف می کند: این پنجه را اولین بار یکی از دوستان من در جنگ از یک پیرمرد هندی گرفت. پیرمرد به او توضیح داده بود که این پنجه می تواند سه آرزو را برآورده کند ولی ممکن است اثرات خطرناکی داشته باشد. او به این هشدار توجه نکرده و پنجه را گرفته بود. من هیچ وقت نفهمیدم که او برای چه چیزهایی آرزو کرد، ولی می دانم پس از اینکه هرسه آرزویش را کرده بود، ترجیح داد خودش را بکُشد. او خانواده یا دوستی نداشت و اموالش به من رسیدند. من از دیدن پنجه میمون تعجب نکردم، زیرا او قبلاً درباره آن توضیح داده بود. من می دانستم که این پنجه چیزی به جز بدشانسی نمی آورد؛ ولی وسوسه رسیدن به سه آرزو به شدت آزارم می داد. من آرزوی یک ماشین خوب و گران قیمت کردم، و همسر و کودکانم در یک حادثه رانندگی در همان ماشین جان باختند. من دیگر آرزویی نکردم و حالا می دانم که آن، فقط زندگی ام را بدتر خواهد کرد. " خانواده وایت ابتدا شگفت زده می شوند، ولی سپس همان وسوسهٔ کذایی به آن ها نیز غلبه می کند و به موریس اصرار می کنند که آن را به آن ها بدهد. بالاخره، پس از مدتی، موریس قبول می کند و هنگام رفتن نیز، مدام به آن ها هشدار می دهد؛ به خانواده ای که حالا بی صبرانه متنظرند او خانه را ترک کند تا بتوانند آرزوی اول شان را انجام دهند. خانوادهٔ وایت ابتدا برای ۱۰۰۰ پوند پول آرزو می کنند. همان روز، در کارخانه ای که هربرت در آن کار می کند حادثه ای به وجود می آید و هربرت لای دستگاه چوب بری می ماند. به دلیل خطرناک بودن دستگاه، هیچ کس نمی تواند به آن نزدیک بشود تا جایی که صورت هربرت به طور کامل متلاشی می شود. آن شب یکی از کارکنان کارخانه به خانه وایت ها می آید؛ خبر بد را به آن ها می دهد؛ و سپس در کمال تعجب آن زوج، اسکناسی هزارپوندی از جیب خود در می آورد و می گوید:"آقای وایت کارهای ارزشمند زیادی برای کارخانه ما انجام داده بودند؛ شرکت تصمیم گرفته به پاس این زحمات، ۱۰۰۰ پوند به شما پرداخت کند. "حالا که آن ها از کاری که پنجه انجام می دهد مطلع شده اند، آقای وایت دیگر نمی خواهد هیچ وقت آن را ببیند و تصمیم دارد به زندگی خود ادامه دهد؛ در حالی که خانم وایت ایده دیگری دارد: آرزوی دومی برای برگشتن پسرشان به خانه. آقای وایت بارها به او می گوید: "به یادآور که او در دستگاه ماشینی کشته شد، تو می دانی که پنجه او را چگونه به خانه باز خواهد آورد. . . صورت او را تصور کن!" ولی خانم وایت زیر بار نمی رود و فقط می گوید: "من پسر خودم را می شناسم؛ و او را هرجور که باشد، دوست می دارم. "
آقا و خانم وایت ( به انگلیسی: White ) ، همراه با پسر بالغ شان، هربرت ( به انگلیسی:Herbert ) ، زندگی شاد ولی فقیرانه ای را می گذرانند. یک شب دوست قدیمی پدر که تازه از هند بازگشته، به دیدار آن ها میاید. نام این فرد، سروان موریس است. او داستان های هیجان انگیزی در مورد کارهایی که در هند انجام داده و چیزهایی که از آن جا آورده برای خانواده وایت تعریف می کند و خانواده وایت که جذب شده اند با دقت به حرف های او گوش می کنند. یک بار، او شروع می کند درباره یک پنجه میمون حرف زدن، ولی سپس پشیمان می شود و به سرعت موضوع را عوض می کند.
در نهایت، وقتی آقای موریس کمی صبر می کند، هربرت می گوید: "هند کشور جالبی به نظر میاید! من حتماً به آنجا خواهم رفت!" ولی ناگهان رنگ از چهره سروان می پرد و به صدای بلند می گوید: "نه! در هند چیزهای بسیار خطرناکی وجود دارد! بسیار خطرناک!" و هربرت پاسخ می دهد: "مثلاً آن پنجهٔ میمون که از صحبت کردن درباره آن پرهیز می کنید؟! کمی درباره آن توضیح دهید!" موریس ابتدا قبول نمی کند ولی سپس با فشار تمام اعضای خانواده به حرف می آید و این ماجرا را تعریف می کند: این پنجه را اولین بار یکی از دوستان من در جنگ از یک پیرمرد هندی گرفت. پیرمرد به او توضیح داده بود که این پنجه می تواند سه آرزو را برآورده کند ولی ممکن است اثرات خطرناکی داشته باشد. او به این هشدار توجه نکرده و پنجه را گرفته بود. من هیچ وقت نفهمیدم که او برای چه چیزهایی آرزو کرد، ولی می دانم پس از اینکه هرسه آرزویش را کرده بود، ترجیح داد خودش را بکُشد. او خانواده یا دوستی نداشت و اموالش به من رسیدند. من از دیدن پنجه میمون تعجب نکردم، زیرا او قبلاً درباره آن توضیح داده بود. من می دانستم که این پنجه چیزی به جز بدشانسی نمی آورد؛ ولی وسوسه رسیدن به سه آرزو به شدت آزارم می داد. من آرزوی یک ماشین خوب و گران قیمت کردم، و همسر و کودکانم در یک حادثه رانندگی در همان ماشین جان باختند. من دیگر آرزویی نکردم و حالا می دانم که آن، فقط زندگی ام را بدتر خواهد کرد. " خانواده وایت ابتدا شگفت زده می شوند، ولی سپس همان وسوسهٔ کذایی به آن ها نیز غلبه می کند و به موریس اصرار می کنند که آن را به آن ها بدهد. بالاخره، پس از مدتی، موریس قبول می کند و هنگام رفتن نیز، مدام به آن ها هشدار می دهد؛ به خانواده ای که حالا بی صبرانه متنظرند او خانه را ترک کند تا بتوانند آرزوی اول شان را انجام دهند. خانوادهٔ وایت ابتدا برای ۱۰۰۰ پوند پول آرزو می کنند. همان روز، در کارخانه ای که هربرت در آن کار می کند حادثه ای به وجود می آید و هربرت لای دستگاه چوب بری می ماند. به دلیل خطرناک بودن دستگاه، هیچ کس نمی تواند به آن نزدیک بشود تا جایی که صورت هربرت به طور کامل متلاشی می شود. آن شب یکی از کارکنان کارخانه به خانه وایت ها می آید؛ خبر بد را به آن ها می دهد؛ و سپس در کمال تعجب آن زوج، اسکناسی هزارپوندی از جیب خود در می آورد و می گوید:"آقای وایت کارهای ارزشمند زیادی برای کارخانه ما انجام داده بودند؛ شرکت تصمیم گرفته به پاس این زحمات، ۱۰۰۰ پوند به شما پرداخت کند. "حالا که آن ها از کاری که پنجه انجام می دهد مطلع شده اند، آقای وایت دیگر نمی خواهد هیچ وقت آن را ببیند و تصمیم دارد به زندگی خود ادامه دهد؛ در حالی که خانم وایت ایده دیگری دارد: آرزوی دومی برای برگشتن پسرشان به خانه. آقای وایت بارها به او می گوید: "به یادآور که او در دستگاه ماشینی کشته شد، تو می دانی که پنجه او را چگونه به خانه باز خواهد آورد. . . صورت او را تصور کن!" ولی خانم وایت زیر بار نمی رود و فقط می گوید: "من پسر خودم را می شناسم؛ و او را هرجور که باشد، دوست می دارم. "
wiki: پنجه میمون
پنجه میمون (فیلم ۱۹۳۳). پنجه میمون ( انگلیسی: The Monkey's Paw ) فیلمی در ژانر ترسناک به کارگردانی ارنست بی. شودزاک است که در سال ۱۹۳۳ منتشر شد.
wiki: پنجه میمون (فیلم ۱۹۳۳)
پنجه میمون (فیلم ۲۰۱۳). «پنجه میمون» ( انگلیسی: The Monkey's Paw ( 2013 film ) ) فیلمی در ژانر ترسناک است که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: پنجه میمون (فیلم ۲۰۱۳)