پناه خان
لغت نامه دهخدا
پناه خان. [ پ َ ] ( اِخ ) قلِّه بری. او ابراهیم خان برادرزاده نادرشاه را در محلی موسوم به قله بر، از توابع خمسه گرفتار کرد و ابراهیم خان به امر شاهرخشاه پسر رضاقلی میرزا افشار کشته شد. ( مجمل التواریخ تألیف ابوالحسن گلستانه حواشی ص 296 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید