پناه اباد

لغت نامه دهخدا

( پناه آباد ) پناه آباد. [ پ َ ] ( اِ ) نام سکه ای که رئیس ایل جوانشیر در پناه آباد ( یعنی قلعه شوشی ) ضرب کرد و به اسم پناه آبادی و سپس پناه آباد و پناه بادو پناباد مشهور شد و آن از نقره است و نیم قران یعنی ده شاهی ارزش دارد. رجوع به ابراهیم خلیل خان شود.

فرهنگ فارسی

( پناه آباد ) ( اسم ) سکهای از نقره معادل نیم ریال که آنرا منسوب به پناه آباد ( قل. شوش ) دانسته اند که در آنجا ضرب شده و ( پناه آبادی ) نام داشته . این کلمه به ( پناه آباد ) و بعد به ( پناباد ) تبدیل یافته است پناباد .

پیشنهاد کاربران

بپرس