دی پناتس یا پناتس یا پنات ها، که گاهی پیات ها نیز خوانده شده اند، در میان اساطیر رومی به عنوان ساکنان قفسه یا گنجه فروشگاه ها یا نگهبانان کمدها و انباری های خوراکی های هر خانواده شناخته می شدند و دارای پیوند و رابطه ای نزدیک با لارس یا همان لارها یا لاره ها بودند. لاره ها، پنات ها و ۴ وستا با اجاق خانگی در ارتباط بودند و اجاق یا آتشدان خانگی، محل تقدیم نذورات و قربانی به این خدایان یا قربانگاه خاص آن ها محسوب می شد. بدین ترتیب لارس، پناتس و وستا، همگی با هم، حامیان و نگهبانان اصلی خانه و خانواده محسوب می شدند. [ ۱]
ویل دورانت از پناتس به عنوان خدایان رومی خانگی و خدایان محافظ آذوقه نام برده است. [ ۲]
دی پناتس یا پناتس ( مفرد: پنات ) ، در دین روم باستان، در میان دیهای خانوادگی یا خدایان خانه و خانواده قرار داشتند. این ایزدان رومی، در اغلب موارد در آیین ها و مناسک خانگی مورد استمداد و استناد قرار می گرفتند. هنگامی که اعضای هر خانواده رومی مشغول غذا خوردن می شدند، به طور معمول یک لقمه از غذای خویش را به درون آتشی که در اجاق یا آتشدان خانگی منزلشان بود، می انداختند و گفته می شد که این لقمه غذا، برای پناتس انداخته می شود. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که پناتس ( پنات ها ) با ۴ وستا ، و همین طور با لارس ( لارها ) ، و نیز با جنیوس بزرگ خانواده، در «دنیای کوچک» که دوموس خوانده می شد، همراهی داشتند.
همانند دیگر خدایان خانگی، پناتس یا همان پنات ها در عرصه ملی یا عمومی، دارای همتایانی بودند. آیین ها و مناسک مذهبی مربوط به خدایان آبا و اجدادی مردم روم، در اصل از لاوینیوم منشأ می گرفت، و آنجا جایی بود که در آن نیز، این ایزدان از نزدیک با وستا مرتبط بودند. بر طبق یک سلسله از افسانه های سنتی مربوط به پنات های ملی و عمومی، آئنیاس این ایزدان را به عنوان اشیائی مقدس از تروی نجات داد و آنان را به ایتالیا منتقل نمود؛ بدین ترتیب این ایزدان، یا جفت های مشابه آنها، در نهایت در معبد وستا واقع در فوروم مستقر شدند. بر اساس این قبیل روایات، پناتس بر خلاف لارس یا لارهای هر منطقه، خدایانی قابل حمل می باشند.
آئنیاس پس از سقوط شهر تروآ، مجسمه های لارس و پناتس، مجسمه های خدایان خانوادگی تروا را با خود به ایتالیا حمل کرد و به ایتالیا پیوند زد. [ ۳]
شواهد باستان شناسی بدست آمده از لاوینیوم، نشان از تأثیرگذاری و نفوذ تمدن یونانی از ادوار کهن بر این منطقه دارد، و از جمله خود آئنیاس ، به عنوان پدر ایندیگ ها مورد پرستش و احترام قرار می گرفت. در آغاز هر سال جدید، ماژیسترات های رومی ، نخست برای معبد کاپیتولین ژوپیتر در شهر رم قربانی اهدا می نمودند، و سپس به لاوینیوم سفر می کردند تا برای ژوپیتر ایندیگز و همین طور وستا نیز قربانی پیشکش نمایند، و افزون بر اینها دیداری تشریفاتی نیز با پناتس یا همان پنات های «تروجان» ( تروا ) داشته باشند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویل دورانت از پناتس به عنوان خدایان رومی خانگی و خدایان محافظ آذوقه نام برده است. [ ۲]
دی پناتس یا پناتس ( مفرد: پنات ) ، در دین روم باستان، در میان دیهای خانوادگی یا خدایان خانه و خانواده قرار داشتند. این ایزدان رومی، در اغلب موارد در آیین ها و مناسک خانگی مورد استمداد و استناد قرار می گرفتند. هنگامی که اعضای هر خانواده رومی مشغول غذا خوردن می شدند، به طور معمول یک لقمه از غذای خویش را به درون آتشی که در اجاق یا آتشدان خانگی منزلشان بود، می انداختند و گفته می شد که این لقمه غذا، برای پناتس انداخته می شود. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که پناتس ( پنات ها ) با ۴ وستا ، و همین طور با لارس ( لارها ) ، و نیز با جنیوس بزرگ خانواده، در «دنیای کوچک» که دوموس خوانده می شد، همراهی داشتند.
همانند دیگر خدایان خانگی، پناتس یا همان پنات ها در عرصه ملی یا عمومی، دارای همتایانی بودند. آیین ها و مناسک مذهبی مربوط به خدایان آبا و اجدادی مردم روم، در اصل از لاوینیوم منشأ می گرفت، و آنجا جایی بود که در آن نیز، این ایزدان از نزدیک با وستا مرتبط بودند. بر طبق یک سلسله از افسانه های سنتی مربوط به پنات های ملی و عمومی، آئنیاس این ایزدان را به عنوان اشیائی مقدس از تروی نجات داد و آنان را به ایتالیا منتقل نمود؛ بدین ترتیب این ایزدان، یا جفت های مشابه آنها، در نهایت در معبد وستا واقع در فوروم مستقر شدند. بر اساس این قبیل روایات، پناتس بر خلاف لارس یا لارهای هر منطقه، خدایانی قابل حمل می باشند.
آئنیاس پس از سقوط شهر تروآ، مجسمه های لارس و پناتس، مجسمه های خدایان خانوادگی تروا را با خود به ایتالیا حمل کرد و به ایتالیا پیوند زد. [ ۳]
شواهد باستان شناسی بدست آمده از لاوینیوم، نشان از تأثیرگذاری و نفوذ تمدن یونانی از ادوار کهن بر این منطقه دارد، و از جمله خود آئنیاس ، به عنوان پدر ایندیگ ها مورد پرستش و احترام قرار می گرفت. در آغاز هر سال جدید، ماژیسترات های رومی ، نخست برای معبد کاپیتولین ژوپیتر در شهر رم قربانی اهدا می نمودند، و سپس به لاوینیوم سفر می کردند تا برای ژوپیتر ایندیگز و همین طور وستا نیز قربانی پیشکش نمایند، و افزون بر اینها دیداری تشریفاتی نیز با پناتس یا همان پنات های «تروجان» ( تروا ) داشته باشند. [ ۴]
wiki: پنات ها