پمولین ( انگلیسی: Pemoline ) یک داروی محرک از خانوادهٔ «۴ - اُکسازولیدینون» است که نخستین بار در سال ۱۹۱۳ میلادی ساخته شد، [ ۱] اما اثرات دارویی اش را تا دههٔ ۱۹۳۰ میلادی نمی شناختند. [ ۲] پمولین را با نام های تجاری مختلف برای درمان اختلال کم توجهی - بیش فعالی ( ADHD ) و حمله خواب استفاده می کردند و جزء داروهای کلاس ۴ محرک عصبی ( غیر مخدر ) محسوب می شود. [ ۳]
این دارو به سبب خطر ایجاد نارسایی کبدی در کودکان دیگر مورد تأیید سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا نیست و از بازار دارویی این کشور جمع آوری شده است.
پمولین را یک دوپامینرژیک می دانند اما نحوهٔ دقیق عملکرد آن هنوز مشخص نشده است. [ ۴] این دارو از سد خونی مغزی می گذارد و نقش دوپامین را بازی می کند اما اثری بر دوپامین درون زاد بدن ندارد. از آنجایی که این دارو اثری بر گیرنده های آدرنالین ندارد، یک داروهای مقلد سمپاتیک نیست و عوارض جانبی آنها همچون خشکی دهان، کاهش اشتها، افزایش فشار خون، تندتپشی، انقباض عضلات صاف، فشار بر روی قلب، گشاد شدن مردمک چشم ها و بی خوابی را ندارد. برخی پژوهش ها نشان داده اند که پمولین اثرات نوتروپیک در مراکز حافظهٔ مغز دارد و قدرت حافظه را بیشتر و ساخت آران ای را در مغز یاری می کند.
مصرف همزمان سایر محرک های عصبی و بازدارنده های مونوآمین اکسیداز در کسانی که پمولین استفاده می کنند، ممنوع است.
در برخی بیماران، مصرف پمولین با سمیت کبدی مرتبط بوده است[ ۵] و به همین دلیل سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا توصیه می کند که آزمایش های کبدی در کسانی که با آن درمان می شوند، به طور منظم انجام شود. [ ۶] از سال ۱۹۷۵ تا کنون، ۲۱ مورد نارسایی کبد با پمولین مشاهده شده که ۱۳ مورد منجر به پیوند کبد و مرگ گردیده است. حدود ۱–۲٪ از مصرف کنندگان این دارو دچار افزایش سطح آنزیم های ترانس آمیناز کبدی می شوند. با عنایت به این موضوع که طی ۲۵ سال گذشته، تنها در ایالات متحده آمریکا و کانادا، بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ کودک مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی و تعداد کمتری از بالغین و سالمندان جهت درمان سندرم خستگی مزمن و بی تفاوتی ( آپاتی ) تحت درمان با این دارو بوده اند، این تعداد عارضهٔ جدی کبدی به لحاظ آماری کم اهمیت است. با این حال، این عارضه ایدیوسینکراتیک و غیرقابل پیش بینی است و حتی بیماران گاهی برای ماه ها و سال ها بدون هیچ مشکلی دارو را مصرف می کنند، اما ناگهان دچار مسمومیت کبدی می شوند. برخی بیماران گاهی بدون هیچگونه افزایشی در آنزیم های کبدی، دچار نارسایی ناگهانی کبدی می شوند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دارو به سبب خطر ایجاد نارسایی کبدی در کودکان دیگر مورد تأیید سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا نیست و از بازار دارویی این کشور جمع آوری شده است.
پمولین را یک دوپامینرژیک می دانند اما نحوهٔ دقیق عملکرد آن هنوز مشخص نشده است. [ ۴] این دارو از سد خونی مغزی می گذارد و نقش دوپامین را بازی می کند اما اثری بر دوپامین درون زاد بدن ندارد. از آنجایی که این دارو اثری بر گیرنده های آدرنالین ندارد، یک داروهای مقلد سمپاتیک نیست و عوارض جانبی آنها همچون خشکی دهان، کاهش اشتها، افزایش فشار خون، تندتپشی، انقباض عضلات صاف، فشار بر روی قلب، گشاد شدن مردمک چشم ها و بی خوابی را ندارد. برخی پژوهش ها نشان داده اند که پمولین اثرات نوتروپیک در مراکز حافظهٔ مغز دارد و قدرت حافظه را بیشتر و ساخت آران ای را در مغز یاری می کند.
مصرف همزمان سایر محرک های عصبی و بازدارنده های مونوآمین اکسیداز در کسانی که پمولین استفاده می کنند، ممنوع است.
در برخی بیماران، مصرف پمولین با سمیت کبدی مرتبط بوده است[ ۵] و به همین دلیل سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا توصیه می کند که آزمایش های کبدی در کسانی که با آن درمان می شوند، به طور منظم انجام شود. [ ۶] از سال ۱۹۷۵ تا کنون، ۲۱ مورد نارسایی کبد با پمولین مشاهده شده که ۱۳ مورد منجر به پیوند کبد و مرگ گردیده است. حدود ۱–۲٪ از مصرف کنندگان این دارو دچار افزایش سطح آنزیم های ترانس آمیناز کبدی می شوند. با عنایت به این موضوع که طی ۲۵ سال گذشته، تنها در ایالات متحده آمریکا و کانادا، بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ کودک مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی و تعداد کمتری از بالغین و سالمندان جهت درمان سندرم خستگی مزمن و بی تفاوتی ( آپاتی ) تحت درمان با این دارو بوده اند، این تعداد عارضهٔ جدی کبدی به لحاظ آماری کم اهمیت است. با این حال، این عارضه ایدیوسینکراتیک و غیرقابل پیش بینی است و حتی بیماران گاهی برای ماه ها و سال ها بدون هیچ مشکلی دارو را مصرف می کنند، اما ناگهان دچار مسمومیت کبدی می شوند. برخی بیماران گاهی بدون هیچگونه افزایشی در آنزیم های کبدی، دچار نارسایی ناگهانی کبدی می شوند. [ ۷]
wiki: پمولین