در شیمی پلیمر ، پلیمرهای پیوندی نوعی کوپلیمرهای چند بخشی هستند که زنجیره اصلی آنها شامل یک شاخۀ کامپوزیت خطی و انشعاباتی از کامپوزیت های دیگر با توزیع تصادفی می باشد. تصویر با برچسب "کوپلیمر پیوند" نشان می دهد که چگونه زنجیره های پیوندی گونه B به صورت کووالانسی به گونه پلیمری A متصل می شوند.
اگرچه زنجیره های جانبی از نظر ساختاری از زنجیره اصلی متمایز هستند، هر یک از زنجیره های پیوندی منفرد می تواند هوموپلیمر یا کوپلیمر باشد. چندین دهه است که پلیمرهای پیوندی سنتز می شوند و به ویژه به عنوان مواد مقاوم در برابر ضربه، الاستومر ترموپلاستیک ( گرمانرم ) ، سازگارکننده، یا امولسیفایر برای تهیه مخلوطی از آلیاژهای پایدار بکار می روند. یک مورد شناخته شده پلیمر پیوندی، پلی استایرن مقاوم در برابر ضربه است که از یک زنجیره اصلی پلی استایرن با زنجیره های پیوندی پلی بوتادین تشکیل شده است.
کوپلیمرهای پیوندی شامل یک کوپلیمر انشعابی هستند که در آن، اجزای زنجیره جانبی، ساختاری متفاوت از زنجیره اصلی دارند. کوپلیمرهای پیوندی که حاوی تعداد بیشتری زنجیره جانبی هستند، به علت ساختار متراکم و در هم پیچیده، قابل شکل دهی کِرم مانند، با ابعاد مولکولی فشرده و خصوصیات قابل توجهی در انتهای زنجیره هستند. [ ۱]
چندین دهه روی تهیه کوپلیمرهای پیوندی تحقیق شده است. تمام روش های سنتز را می توان برای ایجاد خواص فیزیکی کلی در کوپلیمر پیوندی استفاده کرد. آنها را می توان برای موادی استفاده کرد که در برابر ضربه مقاوم هستند و اغلب از آنها به عنوان الاستومر ترموپلاستیک، سازگار کننده یا امولسیفایر برای تهیه مخلوط پایدار آلیاژها استفاده می شود. [ ۲] به طور کلی، روش های پیوند برای سنتز کوپلیمر منجر به موادی می شود که نسبت به هوموپلیمرهای خود، در برابر حرارت بیشتر مقاوم هستند [ ۳] سه روش سنتز وجود دارد ( پیوند زدن به، پیوند زدن از، و پیوند زدن از طریقِ ) که برای ساختن پلیمر پیوندی استفاده می شوند.
روش های مختلفی برای سنتز کوپلیمرهای پیوندی وجود دارد. معمولاً این روش ها تکنیک های پلیمریزاسیون شناخته شده و معمول را به کار می گیرند، مانند پلیمریزاسیون رادیکال انتقال اتم ( ATRP ) ، پلیمریزاسیون متاثزیس حلقه گُشا ( ROMP ) ، پلیمریزاسیون آنیونی و کاتیونی، و پلیمریزاسیون زنده رادیکال آزاد. برخی انواع پلیمریزاسیون های کمتر رایج، شامل پلیمریزاسیون تشعشعی، [ ۴] پلیمریزاسیون متاثزیس اُلفین حلقه گُشا، [ ۵] واکنش های چند تراکمی ( polycondensation ) ، [ ۶] و پلیمریزاسیون اینفرتری می باشد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه زنجیره های جانبی از نظر ساختاری از زنجیره اصلی متمایز هستند، هر یک از زنجیره های پیوندی منفرد می تواند هوموپلیمر یا کوپلیمر باشد. چندین دهه است که پلیمرهای پیوندی سنتز می شوند و به ویژه به عنوان مواد مقاوم در برابر ضربه، الاستومر ترموپلاستیک ( گرمانرم ) ، سازگارکننده، یا امولسیفایر برای تهیه مخلوطی از آلیاژهای پایدار بکار می روند. یک مورد شناخته شده پلیمر پیوندی، پلی استایرن مقاوم در برابر ضربه است که از یک زنجیره اصلی پلی استایرن با زنجیره های پیوندی پلی بوتادین تشکیل شده است.
کوپلیمرهای پیوندی شامل یک کوپلیمر انشعابی هستند که در آن، اجزای زنجیره جانبی، ساختاری متفاوت از زنجیره اصلی دارند. کوپلیمرهای پیوندی که حاوی تعداد بیشتری زنجیره جانبی هستند، به علت ساختار متراکم و در هم پیچیده، قابل شکل دهی کِرم مانند، با ابعاد مولکولی فشرده و خصوصیات قابل توجهی در انتهای زنجیره هستند. [ ۱]
چندین دهه روی تهیه کوپلیمرهای پیوندی تحقیق شده است. تمام روش های سنتز را می توان برای ایجاد خواص فیزیکی کلی در کوپلیمر پیوندی استفاده کرد. آنها را می توان برای موادی استفاده کرد که در برابر ضربه مقاوم هستند و اغلب از آنها به عنوان الاستومر ترموپلاستیک، سازگار کننده یا امولسیفایر برای تهیه مخلوط پایدار آلیاژها استفاده می شود. [ ۲] به طور کلی، روش های پیوند برای سنتز کوپلیمر منجر به موادی می شود که نسبت به هوموپلیمرهای خود، در برابر حرارت بیشتر مقاوم هستند [ ۳] سه روش سنتز وجود دارد ( پیوند زدن به، پیوند زدن از، و پیوند زدن از طریقِ ) که برای ساختن پلیمر پیوندی استفاده می شوند.
روش های مختلفی برای سنتز کوپلیمرهای پیوندی وجود دارد. معمولاً این روش ها تکنیک های پلیمریزاسیون شناخته شده و معمول را به کار می گیرند، مانند پلیمریزاسیون رادیکال انتقال اتم ( ATRP ) ، پلیمریزاسیون متاثزیس حلقه گُشا ( ROMP ) ، پلیمریزاسیون آنیونی و کاتیونی، و پلیمریزاسیون زنده رادیکال آزاد. برخی انواع پلیمریزاسیون های کمتر رایج، شامل پلیمریزاسیون تشعشعی، [ ۴] پلیمریزاسیون متاثزیس اُلفین حلقه گُشا، [ ۵] واکنش های چند تراکمی ( polycondensation ) ، [ ۶] و پلیمریزاسیون اینفرتری می باشد. [ ۷]
wiki: پلیمرهای پیوندی