یک پلیمر کوئوردیناسیونی یک ساختار پلیمری معدنی یا آلی فلزی است که شامل مراکز کاتیون فلزی است که توسط لیگاندها در ارتباط است. به طور رسمی تر، یک پلیمر کوئوردیناسیونی یک ترکیب کوئوردیناسیونی است که از گسترش یافتن اعضای کوئوردیناسیونی در یک، دو یا سه بُعد گسترش می یابد. [ ۱]
همچنین می توان آن را به عنوان یک پلیمر توصیف کرد که اعضای تکرار شوندهٔ آن ترکیب های کوئوردیناسیونی می باشد. پلیمرهای کوئوردیناسیونی شامل زیرمجموعهٔ شبکه های کوئوردیناسیونی هستند؛ که این شبکه ها، خود ترکیبات کوئوردیناسیونی در حال گسترش، از طریق تکرار اعضای کوئوردیناسیونی، در ۱ بعد، اما با پیوندهای متقابل بین دو یا چند زنجیره، حلقه، یا اسپیرو پیوندهای انفرادی، یا یک ترکیب کوئوردیناسیونی در حال گسترش از طریق تکرار اعضای کوئوردیناسیونی در دو یا سه بعد هستند. یک زیر مجموعه از این شبکه ها چهارچوبهای فلزی - آلی یا MOFها هستند که شبکه های کوئوردیناسیونی با لیگاندهای ارگانیک و دارای حفره های بالقوه هستند. [ ۱]
پلیمرهای کوئوردیناسیونی به بسیاری از زمینه ها مانند شیمی آلی و معدنی، بیوشیمی، علوم مواد، الکتروشیمی و داروسازی مرتبط هستند که باعث کاربرد زیاد آن ها می شود. [ ۲] این ماهیت میان رشته ای منجر به مطالعه گسترده ای در چند دهه گذشته شده است. [ ۳]
پلیمرهای کوئوردیناسیونی با توجه به ساختار و ترکیبشان می توانند به چندین روش متفاوت طبقه بندی شوند. یکی طبقه بندی مهم آن ها به عنوان دسته بندی ابعادی یاد شده. یک ساختار را می توان بسته به تعداد جهاتی که در فضا گسترش یافته است، یک، دو یا سه بعدی تعیین کرد. یک ساختار تک بعدی در یک خط مستقیم ( در امتداد محور x ) گسترش می یابد. یک ساختار دو بعدی در یک صفحه ( دو جهت، محور x و y ) گسترش می یابد؛ و یک ساختار سه بعدی در هر سه جهت ( محور x , y و z ) گسترش می یابد. [ ۴] این در شکل ۱ نشان داده شده است.
کار و تلاش آلفرد ورنر و معاصرانش زمینه را برای مطالعه پلیمرهای کوئوردیناسیونی فراهم کرد. اصطلاحات رایج در این زمینه، از جمله عدد کوئوردیناسیونی، توسط ورنر ابداع شده اند. بسیاری از مواد رایج گذشته اکنون به عنوان پلیمرهای کوئوردیناسیونی شناخته می شوند. از جمله ترکیب های سیانید، نیل فرنگی و کلاترات های هافمن. [ ۵]
پلیمرهای کوئوردیناسیونی اغلب توسط خودسامانی تهیه می شوند، که شامل تبلور نمک فلزی با لیگاند است. مکانیسم های مهندسی کریستال و خود مونتاژ مولکولی مرتبط هستند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهمچنین می توان آن را به عنوان یک پلیمر توصیف کرد که اعضای تکرار شوندهٔ آن ترکیب های کوئوردیناسیونی می باشد. پلیمرهای کوئوردیناسیونی شامل زیرمجموعهٔ شبکه های کوئوردیناسیونی هستند؛ که این شبکه ها، خود ترکیبات کوئوردیناسیونی در حال گسترش، از طریق تکرار اعضای کوئوردیناسیونی، در ۱ بعد، اما با پیوندهای متقابل بین دو یا چند زنجیره، حلقه، یا اسپیرو پیوندهای انفرادی، یا یک ترکیب کوئوردیناسیونی در حال گسترش از طریق تکرار اعضای کوئوردیناسیونی در دو یا سه بعد هستند. یک زیر مجموعه از این شبکه ها چهارچوبهای فلزی - آلی یا MOFها هستند که شبکه های کوئوردیناسیونی با لیگاندهای ارگانیک و دارای حفره های بالقوه هستند. [ ۱]
پلیمرهای کوئوردیناسیونی به بسیاری از زمینه ها مانند شیمی آلی و معدنی، بیوشیمی، علوم مواد، الکتروشیمی و داروسازی مرتبط هستند که باعث کاربرد زیاد آن ها می شود. [ ۲] این ماهیت میان رشته ای منجر به مطالعه گسترده ای در چند دهه گذشته شده است. [ ۳]
پلیمرهای کوئوردیناسیونی با توجه به ساختار و ترکیبشان می توانند به چندین روش متفاوت طبقه بندی شوند. یکی طبقه بندی مهم آن ها به عنوان دسته بندی ابعادی یاد شده. یک ساختار را می توان بسته به تعداد جهاتی که در فضا گسترش یافته است، یک، دو یا سه بعدی تعیین کرد. یک ساختار تک بعدی در یک خط مستقیم ( در امتداد محور x ) گسترش می یابد. یک ساختار دو بعدی در یک صفحه ( دو جهت، محور x و y ) گسترش می یابد؛ و یک ساختار سه بعدی در هر سه جهت ( محور x , y و z ) گسترش می یابد. [ ۴] این در شکل ۱ نشان داده شده است.
کار و تلاش آلفرد ورنر و معاصرانش زمینه را برای مطالعه پلیمرهای کوئوردیناسیونی فراهم کرد. اصطلاحات رایج در این زمینه، از جمله عدد کوئوردیناسیونی، توسط ورنر ابداع شده اند. بسیاری از مواد رایج گذشته اکنون به عنوان پلیمرهای کوئوردیناسیونی شناخته می شوند. از جمله ترکیب های سیانید، نیل فرنگی و کلاترات های هافمن. [ ۵]
پلیمرهای کوئوردیناسیونی اغلب توسط خودسامانی تهیه می شوند، که شامل تبلور نمک فلزی با لیگاند است. مکانیسم های مهندسی کریستال و خود مونتاژ مولکولی مرتبط هستند. [ ۲]
wiki: پلیمر کوئوردیناسیونی