پلی گلیکولید ( به انگلیسی: Polyglycolide ) با فرمول شیمیایی ( C۲H۲O۲ ) n یک ترکیب شیمیایی است. پلی ( گلیکولیک اسید ) ( PGA ) که با نام پلی گلیکولیک اسید نیز خوانده می شود، یک پلیمر ترموپلاستیک زیست تخریب پذیر و ساده ترین پلی استر خطی و آلیفاتیک است. می توان آن را با شروع از اسید گلیکولیک با استفاده از پلیمریزاسیون تراکمی یا حلقه گشا تهیه کرد. PGA از سال ۱۹۵۴ به عنوان یک پلیمر سخت تشکیل دهنده الیاف شناخته شده است. با این حال، به دلیل ناپایداری هیدرولیتیک، استفاده از آن در ابتدا محدود بوده است. در حال حاضر پلی گلیکولید و کوپلیمرهای آن ( پلی ( لاکتیک - کو - گلیکولیک اسید ) با اسید لاکتیک، پلی ( گلیکولید - کو - کاپرولاکتون ) با ε - کاپرولاکتون و پلی ( گلیکولید - کو - تری متیلن کربنات ) با تری متیلن کربنات ) به طور گسترده ای برای سنتز بخیه های قابل جذب و در زمینه زیست پزشکی در حال ارزیابی است.
پلی گلیکولید دمای انتقال شیشه ای بین ۳۵ تا ۴۰ درجه سانتیگراد دارد و نقطه ذوب آن در محدوده ۲۲۵–۲۳۰ درجه سانتیگراد گزارش شده است. PGA همچنین درجه بالایی از تبلور ( در حدود ۴۵–۵۵٪ ) نشان می دهد. که منجر به نامحلول شدن آن در آب می شود. حلالیت این پلی استر تا حدودی غیرمعمول است، به دلیل وزن مولکولی بالا آن تقریباً در تمام حلال های آلی رایج ( استون، دی کلرومتان، کلروفرم، اتیل استات، تتراهیدروفوران ) نامحلول است، درحالی که الیگومرهای با وزن مولکولی پایین از نظر خواص فیزیکی بسیار متفاوت و محلول در آب هستند. با این حال، پلی گلیکولید در حلال های با فلوئور بالا مانند هگزافلوئوروایزوپروپانول ( hexafluoroisopropanol - HFIP ) و هگزافلوئورواستون سسکوئی هیدرات ( hexafluoroacetone sesquihydrate ) محلول است، که می تواند برای تهیه محلول های پلیمر با وزن مولکولی بالا برای ریسندگی مذاب و تهیه فیلم استفاده شود. الیاف PGA استحکام و مدول بالایی ( ۷ گیگا پاسکال ) از خود نشان می دهند سفتی ویژهای دارد.
پلی گلیکولید را می توان از طریق چندین فرایند مختلف که با مواد مختلف شروع می شود به دست آورد:
• پلیمریزاسیون تراکمی گلیکولیک اسید.
• پلیمریزاسیون حلقه گشای گلیکولید.
• پلیمریزاسیون تراکمی هالوژنواستاتها.
پلیمریزاسیون تراکمی گلیکولیک اسید پلی تراکم اسید گلیکولیک ساده ترین فرایند موجود برای تهیه PGA است، اما کارآمدترین نیست زیرا محصولی با وزن مولکولی پایین به دست می دهد. به طور خلاصه، روش به شرح زیر است: اسید گلیکولیک در فشار اتمسفر گرم می شود و دمای حدود ۱۷۵–۱۸۵ درجه سانتیگراد تا زمانی که آب از تقطیر متوقف شود حفظ می شود. پس از آن، فشار به ۱۵۰ میلی متر جیوه کاهش می یابد، همچنان دما برای حدود دو ساعت بدون تغییر باقی می ماند و پلی گلیکولید با وزن مولکولی پایین به دست می آید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپلی گلیکولید دمای انتقال شیشه ای بین ۳۵ تا ۴۰ درجه سانتیگراد دارد و نقطه ذوب آن در محدوده ۲۲۵–۲۳۰ درجه سانتیگراد گزارش شده است. PGA همچنین درجه بالایی از تبلور ( در حدود ۴۵–۵۵٪ ) نشان می دهد. که منجر به نامحلول شدن آن در آب می شود. حلالیت این پلی استر تا حدودی غیرمعمول است، به دلیل وزن مولکولی بالا آن تقریباً در تمام حلال های آلی رایج ( استون، دی کلرومتان، کلروفرم، اتیل استات، تتراهیدروفوران ) نامحلول است، درحالی که الیگومرهای با وزن مولکولی پایین از نظر خواص فیزیکی بسیار متفاوت و محلول در آب هستند. با این حال، پلی گلیکولید در حلال های با فلوئور بالا مانند هگزافلوئوروایزوپروپانول ( hexafluoroisopropanol - HFIP ) و هگزافلوئورواستون سسکوئی هیدرات ( hexafluoroacetone sesquihydrate ) محلول است، که می تواند برای تهیه محلول های پلیمر با وزن مولکولی بالا برای ریسندگی مذاب و تهیه فیلم استفاده شود. الیاف PGA استحکام و مدول بالایی ( ۷ گیگا پاسکال ) از خود نشان می دهند سفتی ویژهای دارد.
پلی گلیکولید را می توان از طریق چندین فرایند مختلف که با مواد مختلف شروع می شود به دست آورد:
• پلیمریزاسیون تراکمی گلیکولیک اسید.
• پلیمریزاسیون حلقه گشای گلیکولید.
• پلیمریزاسیون تراکمی هالوژنواستاتها.
پلیمریزاسیون تراکمی گلیکولیک اسید پلی تراکم اسید گلیکولیک ساده ترین فرایند موجود برای تهیه PGA است، اما کارآمدترین نیست زیرا محصولی با وزن مولکولی پایین به دست می دهد. به طور خلاصه، روش به شرح زیر است: اسید گلیکولیک در فشار اتمسفر گرم می شود و دمای حدود ۱۷۵–۱۸۵ درجه سانتیگراد تا زمانی که آب از تقطیر متوقف شود حفظ می شود. پس از آن، فشار به ۱۵۰ میلی متر جیوه کاهش می یابد، همچنان دما برای حدود دو ساعت بدون تغییر باقی می ماند و پلی گلیکولید با وزن مولکولی پایین به دست می آید.
wiki: پلی گلیکولید