پلی سیتمی

دانشنامه عمومی

پلی سیتمی یا پلی گلوبولیا و یا غلظت خون یک بیماری است که در آن هماتوکریت ( درصد حجمی گلبول های قرمز خون در خون ) یا غلظت هموگلوبین در خون محیطی افزایش می یابد.
این می تواند به دلیل افزایش تعداد گلبول های قرمز خون[ ۱] ( "پلی سیتمی مطلق" ) یا به دلیل کاهش حجم پلاسما ( "پلی سیتمی نسبی" ) باشد. [ ۲] پلی سیتمی گاهی اریتروسیتوز نامیده می شود، اما این اصطلاحات مترادف نیستند، زیرا پلی سیتمی هر گونه افزایش در توده قرمز خون را توصیف می کند ( خواه به دلیل اریتروسیتوز باشد یا نه ) ، در حالی که اریتروسیتوز افزایش ثبت شده شمار گلبول های قرمز است.
درمان اورژانسی پلی سیتمی ( مثلاً در هیپر ویسکوزیته یا ترومبوز ) با فلبوتومی ( حذف خون از گردش ) است. بسته به علت زمینه ای، فلبوتومی نیز ممکن است به طور منظم برای کاهش هماتوکریت استفاده شود. گاهی از داروهای سرکوب کننده میلوسیتمی مانند هیدروکسی اوره برای مدیریت طولانی مدت پلی سیتمی استفاده می شود. [ ۳]
پلی سیتمی اغلب بدون علامت است. بیماران ممکن است تا زمانی که تعداد گلبول های قرمز بسیار بالا نباشد، علائم قابل توجهی را تجربه نکنند. برای بیماران با افزایش قابل توجه هموگلوبین یا هماتوکریت برخی از علائم غیر اختصاصی عبارتند از:
ـ قرمز رنگ شدن کم چهره.
ـ سردرد، تاری دید گذرا ( amaurosis fugax ) ، سایر علائم حمله ایسکمیک گذرا ( TIA ) یا سکته مغزی.
سرگیجه، خستگی.
خونریزی غیر معمول، خونریزی ناحیه بینی.
درد در شکم ناشی از بزرگ شدن طحال در پلی سیتمی ورا.
درد در دست و پا ( سرخ درد ) .
خارش، به خصوص بعد از دوش آب گرم.
بی حسی یا گزگز در قسمت های مختلف بدن.
عکس پلی سیتمی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس