پلی سولفون ها[ ۱] از خانوادهٔ پلیمرهای ترموپلاستیک می باشند. این نوع از پلیمرها به دلیل پایداری و چقرمگی در دمای بالا شناخته شده هستند. پلی سولفون های فنی مورد استفاده معمولاً حاوی مقادیر جزئی آریل - SO2 - آریل می باشند. به دلیل هزینه بالای مواد اولیه و فرآوری، از پلی سولفون ها در کاربردهای خاص استفاده می شود و اغلب جایگزینی برتر برای پلی کربنات ها می باشند.
از سه پلی سولفون به صورت صنعتی استفاده می شود، پلی سولفون ( PSU ) ، پلی اتر سولفون ( PES ) و پلی فنیل سولفون ( PPSU ) . این سه پلی سولفون در محدودهٔ دمایی ۱۰۰ - تا ۲۰۰ درجهٔ سانتی گراد در صنایع تجهیزات الکتریکی، ساخت وسایل نقلیه و تجهیزات پزشکی استفاده می شود.
ساختار پلی سولفون ها شامل حلقه های آروماتیک ( پارا ) ، گروه های سولفونیل، گروه های اتر و گروه های آلکیل است. پلی سولفون ها مقاومت برجسته ای در برابر گرما، اکسیداسیون و هیدرولیز در محیط های آبی و قلیایی دارند و همچنین خواص الکتریکی خوبی نیز دارند.
از عنوان «پلی سولفون» برای پلی آریل اتر سولفون ها ( PAES ) استفاده می شود چراکه پلی سولفون های آروماتیک بصورت تجاری استفاده می شوند. علاوه بر این گروه های اتر همواره در این پلی سولفون حضور دارند و به همین دلیل به PAESها با عنوان پلی اتر سولفون ( PES ) ، پلی آریل سولفون ها یا بصورت ساده پلی سولفون ( PSU ) اشاره می شود.
ساده ترین پلی سولفون در سال ۱۹۶۰ با استفاده از واکنش فریدل–کرافتس بنزن سولفونیل کلراید تولید شده است:
n C 6 H 5 SO 2 Cl ⟶ ( C 6 H 4 SO 2 ) n + nHCl
نقطه ذوب این محصول بیش از ۵۰۰ درجه سانتیگراد است که باعث می شود فرآوری آن دشوار باشد. مقاومت حرارتی خوبی از خود نشان می دهد، اما خواص مکانیکی آن نسبتاً ضعیف است. پلی آریل اتر سولفون ها ( PAES ) جایگزین مناسبی می باشند. سنتز اصلی PAES بصورت جانشینی الکترون دوستی آروماتیکی دی آریل اتر با بیس ( سولفونیل کلراید ) بنزن می باشد. در واکنش ها معمولاً از کاتالیزور فریدل–کرافتس مانند فریک کلرید یا پنتاکلرید آنیموان استفاده می شود:
n ( OC 6 H 5 ) 2 + n SO 2 Cl 2 ⟶ ( SO 2 ) n + 2 n HCl
این روش سنتز کنار گذاشته شده است.
در حال حاضر پلی آریل اتر سولفون ها ( PAES ) با استفاده از روش واکنش تراکمی دیفن اکساید و ۴٬۴' - دی کلرودی فنیل سولفون سنتز می شوند. پلیمریزاسیون در دمای ۱۶۰–۱۳۰ درجه سانتیگراد در شرایط خنثی، در یک حلال قطبی و آپروتیک مانند دی متیل سولفوکسید انجام می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز سه پلی سولفون به صورت صنعتی استفاده می شود، پلی سولفون ( PSU ) ، پلی اتر سولفون ( PES ) و پلی فنیل سولفون ( PPSU ) . این سه پلی سولفون در محدودهٔ دمایی ۱۰۰ - تا ۲۰۰ درجهٔ سانتی گراد در صنایع تجهیزات الکتریکی، ساخت وسایل نقلیه و تجهیزات پزشکی استفاده می شود.
ساختار پلی سولفون ها شامل حلقه های آروماتیک ( پارا ) ، گروه های سولفونیل، گروه های اتر و گروه های آلکیل است. پلی سولفون ها مقاومت برجسته ای در برابر گرما، اکسیداسیون و هیدرولیز در محیط های آبی و قلیایی دارند و همچنین خواص الکتریکی خوبی نیز دارند.
از عنوان «پلی سولفون» برای پلی آریل اتر سولفون ها ( PAES ) استفاده می شود چراکه پلی سولفون های آروماتیک بصورت تجاری استفاده می شوند. علاوه بر این گروه های اتر همواره در این پلی سولفون حضور دارند و به همین دلیل به PAESها با عنوان پلی اتر سولفون ( PES ) ، پلی آریل سولفون ها یا بصورت ساده پلی سولفون ( PSU ) اشاره می شود.
ساده ترین پلی سولفون در سال ۱۹۶۰ با استفاده از واکنش فریدل–کرافتس بنزن سولفونیل کلراید تولید شده است:
n C 6 H 5 SO 2 Cl ⟶ ( C 6 H 4 SO 2 ) n + nHCl
نقطه ذوب این محصول بیش از ۵۰۰ درجه سانتیگراد است که باعث می شود فرآوری آن دشوار باشد. مقاومت حرارتی خوبی از خود نشان می دهد، اما خواص مکانیکی آن نسبتاً ضعیف است. پلی آریل اتر سولفون ها ( PAES ) جایگزین مناسبی می باشند. سنتز اصلی PAES بصورت جانشینی الکترون دوستی آروماتیکی دی آریل اتر با بیس ( سولفونیل کلراید ) بنزن می باشد. در واکنش ها معمولاً از کاتالیزور فریدل–کرافتس مانند فریک کلرید یا پنتاکلرید آنیموان استفاده می شود:
n ( OC 6 H 5 ) 2 + n SO 2 Cl 2 ⟶ ( SO 2 ) n + 2 n HCl
این روش سنتز کنار گذاشته شده است.
در حال حاضر پلی آریل اتر سولفون ها ( PAES ) با استفاده از روش واکنش تراکمی دیفن اکساید و ۴٬۴' - دی کلرودی فنیل سولفون سنتز می شوند. پلیمریزاسیون در دمای ۱۶۰–۱۳۰ درجه سانتیگراد در شرایط خنثی، در یک حلال قطبی و آپروتیک مانند دی متیل سولفوکسید انجام می شود.
wiki: پلی سولفون