پلگان

لغت نامه دهخدا

پلگان. [ پ ِل ْ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) پلکان. نردبان و زینه چوبین. ( چراغ هدایت از غیاث اللغات ). در فارسی معمول امروزی این کلمه فقط با کاف تازی است و صورت متن ثقیل است.

فرهنگ فارسی

پلکان، راهرو، پله پله میان طبقات بالاوپایین
( اسم ) پله ها .

فرهنگ عمید

= پلکان

پیشنهاد کاربران

بپرس