پلپس

لغت نامه دهخدا

پلپس. [ پ ِ ل ُ ] ( اِخ ) نواده «ژوپیتر» و پسر «تانتال » پادشاه لیدی ، که بدست پدر کشته شد و در ضیافتی که پدر وی به افتخار خدایان در قصر خویش بر پا کرد خواست گوشت او را به خدایان بخوراند و تنها «سِرِس » که در غم فقدان دختر خود مستغرق بود از آن غذای موحش بخورد. ژوپیتر پلپس را دوباره زنده کرد و شانه ای از عاج ( بجای شانه او که سرس خورده بود ) بدو عطا کرد. بعدها پلپس با «هییپ پودامی » دختر «انومائس » ازدواج کرد و خود جانشین پدرزن شد و در «پلوپنز» سلطنت کرد. پسران وی بنام پلوپید مشهورند. در قاموس الاعلام ترکی در ماده پلوپس آمده است : پلوپس ، نام پسر تانتال پادشاه لیدیه بود. این سرزمین باستانی در طرف آیدین از قطعه آناطولی واقع شده نظر به تاریخ اساطیری یونان باستان پدر وی برای رب النوعی که مهمان وی بود او را کشته به سفره نهاده بود. گرچه یک شانه اش را سرس که رب النوع زراعت بود خورد ولی ژوپیتر دانست که این غذا از گوشت آدمیست و اجزا و اعضای آن را جمعآوری کرد و زندگی نو به وی بخشید و بجای شانه مأکول شانه ای از عاج به وی داد و بعدها پلپس به سرزمین یونان رفت و سلطنت شبه جزیره موره یافت و از این رو این شبه جزیره را بنام وی نسبت داده پلوپونس یعنی جزیره پلپس خواندند.

فرهنگ فارسی

نواده ژوپیتر و پسر تانتال

گویش مازنی

/pal pes/ آت و آشغال

پیشنهاد کاربران

بپرس