پلوز

لغت نامه دهخدا

پلوز. [ پ ِ ] ( اِخ ) پلوزیوم. شهر مستحکم مصر قدیم واقع در طرف شرقی پلادلتا بر مصّب اول شعبه نیل. جنگ قطعی میان کبوجیه و پسامتیک سوم بسال 525 که بفتح ایرانیان خاتمه پذیرفت در این محل وقوع یافت این شهر تا قرن سیزدهم میلادی بنام ترمه باقی بود و هنگامی که شعبه نیل بنام پلوز از گل و لای پرشد آن شهر نیز از میان رفت و اکنون شهر تینه جای آن را گرفته است. در قاموس الاعلام ترکی ( در کلمه پلوسه ) آمده است : نام شهر و اسکله قدیم است که در مصب شرقی ترین شعبه نیل واقع بود و قبطیان قدیم آنرا پروش می نامیدند. محل و اطلال آن اکنون در نزدیکی پرت سعید ظاهر است و به اسم طینه موسوم شده. این محل زادبوم صاحب مجسطی یعنی بطلمیوس است.

پلوز. [ پ ِ ] ( اِخ ) تئوفیل ژول. شیمی دان فرانسوی. تولد در والنی بسال 1807م. و وفات در1867. وی تتّبعاتی درباب قند چغندر کرده و به کشف بعض عناصر جدید توفیق یافته است.

فرهنگ فارسی

شیمی دان فرانسوی (و.والنی۱۸٠۷ - ف.۱۸۶۷م. ) وی تتبعاتی در باب قند چغندر کرده و بکشف بعض عناصر جدید توفیق یافته است.
شهر مستحکم مصر قدیم

پیشنهاد کاربران

پریز و پروز ستردن موی از سر و پاچه با اتش و فریش نیز گویند
- فریش کردن ؛ بریان کردن :
ز فربهی به کمالی که گر فریش کنم
رود دونایژه روغن از آن دو لخت فریش.
سوزنی.
نمک زدی همه ارباب فضل را که کسی
نکرد بره ٔ فضل ترا فریش دروش.
سوزنی.

بپرس