پلاکوزوآ. این شاخه جانوری تنها دارای یک گونه شناخته شده می باشد و جزئی از گروه های کم گونه شناخته شده جهان می باشد که می توان کم بودن تعداد گونه های ثبت شده آن را در نتیجه عدم تنوع زیاد و سازگاری کامل همه انواع های ایجاد شده این گروه، دانست. این جانور یک دولایه ای ساده متشکل از چند هزار سلول به صورت مجتمع می باشد. [ ۱] [ ۲]
Trichoplax یک جانور کوچک و مسطح است که عرض آن تقریباً ۱ میلی متر ( ۰٫۰۳۹ اینچ ) می باشد. این جانور مانند آمیب، هیچ طرح کلی منظمی ندارد، اگرچه سطح زیرین تا حدی مقعر و سطح بالایی آن همیشه صاف است. بدن، متشکل از یک لایه خارجی از اپیتلیوم ساده است که یک ورق سست سلولهای ستاره ای شبیه مزانشیم برخی از جانوران پیچیده تر را در بر می گیرد. سلول های اپیتلیال دارای مژک هایی هستند که این جانور از آن برای کمک به خزش در کف دریا استفاده می کند. [ ۳]
برخی از گونه های تریکوپلاکس حاوی اندوسیمبیونت های Rickettsiales هستند. [ ۴] مشخص شده است که یکی از حداقل ۲۰ گونه توصیف شده دارای دو نوع endosymbionts متفاوت باکتریایی است. همچنین تصور می شود گریلیا ( که در شبکه آندوپلاسمی تریکوپلاکس به صورت همیار زندگی می کند ) در تولید پروتئین و غشا این جانور نقش داشته باشد. endosymbiont گونه دیگریست که بعنوان اولین گونه از Margulisbacteria توصیف شده است که در داخل سلولهایی که برای هضم جلبک رابطه همزیستی برقرار کرده و به صورت همیار زندگی می کند. در این جانور به نظر می رسد چربی ها و سایر لیپیدهای جلبک را می خورد و ویتامین ها و آمینو اسیدها را در برای میزبان خود تأمین می کند. [ ۵]
پلاکوزوآها می توانند از طریق تقسیم به دو فرم، همانند سازی یا تولید مثل کنند. [ ۶]
همچنین در این جانوران، جوانه زنی ( تولیدمثل بواسطه ایجاد جوانه - همانند برخی قارچ ها - ) دیده می شود که می تواند چندین فرد جدید به وجود بیاورد. [ ۷]
تریکوپلاکس از باکتری ها و جلبک های تاژک دار تک سلولی تغذیه می کند. با جمع شدن جلبکهای تک سلولی که به صورت کامل در مجاورت سطح "شکمی" با ذرات ماده مغذی انجام می شود، آنزیم های هضم کننده توسط سلولهای اپیتلیال غده بر روی آنها ریخته شده و در مرحله بعدی بواسطه فرایند پینوسیتوز، محصولات مایع هضم شده خارجی توسط سلولهای اپیتلیال جذب می شود. هضم تاژک از جنس Cryptomonas در خارج از بدن Trichoplax با مشاهدات جانوران زنده و نتایج مطالعات میکروسکوپی الکترونی تأیید می شود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفTrichoplax یک جانور کوچک و مسطح است که عرض آن تقریباً ۱ میلی متر ( ۰٫۰۳۹ اینچ ) می باشد. این جانور مانند آمیب، هیچ طرح کلی منظمی ندارد، اگرچه سطح زیرین تا حدی مقعر و سطح بالایی آن همیشه صاف است. بدن، متشکل از یک لایه خارجی از اپیتلیوم ساده است که یک ورق سست سلولهای ستاره ای شبیه مزانشیم برخی از جانوران پیچیده تر را در بر می گیرد. سلول های اپیتلیال دارای مژک هایی هستند که این جانور از آن برای کمک به خزش در کف دریا استفاده می کند. [ ۳]
برخی از گونه های تریکوپلاکس حاوی اندوسیمبیونت های Rickettsiales هستند. [ ۴] مشخص شده است که یکی از حداقل ۲۰ گونه توصیف شده دارای دو نوع endosymbionts متفاوت باکتریایی است. همچنین تصور می شود گریلیا ( که در شبکه آندوپلاسمی تریکوپلاکس به صورت همیار زندگی می کند ) در تولید پروتئین و غشا این جانور نقش داشته باشد. endosymbiont گونه دیگریست که بعنوان اولین گونه از Margulisbacteria توصیف شده است که در داخل سلولهایی که برای هضم جلبک رابطه همزیستی برقرار کرده و به صورت همیار زندگی می کند. در این جانور به نظر می رسد چربی ها و سایر لیپیدهای جلبک را می خورد و ویتامین ها و آمینو اسیدها را در برای میزبان خود تأمین می کند. [ ۵]
پلاکوزوآها می توانند از طریق تقسیم به دو فرم، همانند سازی یا تولید مثل کنند. [ ۶]
همچنین در این جانوران، جوانه زنی ( تولیدمثل بواسطه ایجاد جوانه - همانند برخی قارچ ها - ) دیده می شود که می تواند چندین فرد جدید به وجود بیاورد. [ ۷]
تریکوپلاکس از باکتری ها و جلبک های تاژک دار تک سلولی تغذیه می کند. با جمع شدن جلبکهای تک سلولی که به صورت کامل در مجاورت سطح "شکمی" با ذرات ماده مغذی انجام می شود، آنزیم های هضم کننده توسط سلولهای اپیتلیال غده بر روی آنها ریخته شده و در مرحله بعدی بواسطه فرایند پینوسیتوز، محصولات مایع هضم شده خارجی توسط سلولهای اپیتلیال جذب می شود. هضم تاژک از جنس Cryptomonas در خارج از بدن Trichoplax با مشاهدات جانوران زنده و نتایج مطالعات میکروسکوپی الکترونی تأیید می شود. [ ۸]
wiki: پلاکوزوآ