پلاک بری

پلاکبُری یا آثرکتومی ( به انگلیسی: Atherectomy ) نام یک عمل جراحی است که در آن پلاک عروق و به ویژه شریان های تاجی قلبی برش و برداشته می شود. این روش برای درمان تصلب شرایین این عروق به علت چسب رگ تود[ ۱] ( به انگلیسی: Atheroma ) بوده است؛ البته بدون شواهدی دال بر برتری بر رگ بازسازی. [ ۲]
بر خلاف بادکنک گذاری و فنرگذاری قلبی که پلاک را به دیواره عروق می فشرند، پلاکبُری، پلاک را از دیواره شریان برش می دهد. در حالی که پلاکبُری معمولاً برای درمان شریان ها استفاده می شود، می توان از آن در وریدها و پیوندهای کنارگذر عروقی ( vascular bypass ) نیز استفاده کرد.
پلاکبُری در دسته بندی تجدید عروق از راه پوست قرار می گیرد که به معنای بازکردن عروق مسدود شده است که از طریق سوراخ کردن ریز پوست است. رایج ترین نقطه دسترسی نزدیک کشاله ران از طریق سرخرگ رانی مشترک ( CFA ) است. سایر نقاط رایج عبارتند از: سرخرگ بازویی، سرخرگ زند زبرین، سرخرگ پشت زانویی، سرخرگ پشت ساق ( Dorsalis pedis artery ) و غیره.
چهار نوع دستگاه پلاکبُری وجود دارد: دوار، چرخشی، لیزری و سودار.
تصمیم گیری روش و دستگاه بر عهده جراح است؛ که براساس عوامل مؤثری چون ضایعه تحت درمان، تجربه پزشک با هر دستگاه، و تفسیر خطرات و اثربخشی دستگاه ها، بر اساس بررسی متون پزشکی هستند.
پلاکبُری سودار یک روش درون رگی است که توسط مقطع نگاری همدوسی نوری هدایت می شود که تحت عنوان پلاکبُری نوری رگ شناخته می شود. [ ۳]