پل سفید

[ویکی فقه] پُلْ سِفید، مرکز شهرستان سوادکوه در استان مازندران می باشد.
این شهر در °۵۳ و´۳طول شرقی و °۳۶و´۷ عرض شمالی، در ارتفاع ۵۵۰متری از سطح دریا در دامنه های شمالی رشته کوه های البرز مرکزی و در ناحیه ای نیمه جنگلی واقع شده است.
← ویژگی های طبیعی
در این بخش به پیشینه تاریخی پل سفید اشاره می شود.
← احداث پل
احداث ایستگاه راه آهن در پل سفید باعث جذب و افزایش جمعیت در این آبادی شد. پل سفید در ۱۳۲۹ش روستایی از دهستان راستوپی از بخش سوادکوه به شمار می رفته، و جمعیت آن حدود دو هزارتن بوده است که شمار قابل توجهی از این جمعیت را خانواده های کارگران و کارمندان راه آهن تشکیل می داده اند. بنابر سرشماری ۱۳۵۵ش جمعیت شهر پل سفید به ۸۳۹‘۳ تن افزایش یافت . با تشکیل شهرستان سوادکوه به مرکزیت پل سفید، سازمان ها و ادارات دولتی در این شهر دایر شد و جمعیت آن در ۱۳۶۵ش به ۴۲۳‘۶ تن و در آبان ۱۳۷۵ به ۶۳۳‘۷ تن رسید.

شهر پل سفید مرکز شهرستان سوادکوه واقع در استان مازندران است. پل سفید همچنین نام پلی در داخل این شهر است. مردم پل سفید از قومیت طبری هستند[ ۱] و به مازندرانی صحبت می کنند. [ ۲] شهر پل سفید از جنوب به روستای ورسک و از شمال به شهر زیرآب راه دارد. جاده فیروزکوه و راه آهن مازندران از این شهر می گذرد و راه دسترسی به خانه رضاشاه پهلوی در این شهر قرار دارد. ایستگاه راه آهن پل سفید مهم ترین ایستگاه تعمیرات دیزل راه آهن شمال، دارای سینی دوار و قطار آتش نشانی و امداد و نجات است.
استان مازندران پیش از اسلام تپورستان ( به پهلوی: ) نامیده می شد که برگرفته از نام قوم تپوری ( به یونانی: Τάπυροι ) می باشد که پس از اسلام قوم طبری نام گرفتند و سرزمینشان طبرستان نامیده شد. [ ۳] [ ۴] [ ۵] به اعتقاد مورخان آماردها نخستین سکنه باستانی مازندران بودند و آماردها از آمل تا تنکابن و تپورها از آمل تا گرگان سکونت داشتند. [ ۶] در عصر هخامنشی در کرانه جنوبی دریای مازندران اقوام، تپوری، آمارد، آناریاکه و کادوسی سکونت داشتند. [ ۷] مورخان آماردها را به مردمان داهه و سکایی و پارسی پیوند داده اند. هرودوت از قبیله مارد ( mardes ) در کنار دائی ها ( daens ) ، دروپیک ها ( dropiques ) ، و ساگارتی ها ( sagarties ) به عنوان پارس های کوچنشین و صحراگرد یاد کرده است. [ ۸] پلینیوس مورخ یونانی محل آماردها را قسمت شرقی مارگانیا شناسایی کرده است. [ ۹] استرابون ( ۶۳ ق. م ) قوم آمارد را در کنار اقوام تپوری، کادوسی و کرتی به عنوان اقوام کوهستان نشین شمال کشور یاد می کند. استرابو می نویسد: تمام مناطق این کشور به استثنای بخشی به سمت شمال که کوهستانی و ناهموار و سرد است و محل زندگی کوهنشینانی به نام کادوسی ( Cadusii ) و آماردی ( Amardi ) و تپوری ( Tapyri ) و کرتی ( Cyrtii ) و سایر مردمان دیگراست، حاصلخیز است. [ ۱۰] به گفته واسیلی بارتلد تپوری ها در قسمت جنوب شرقی ولایت سکونت داشتند و در قید اطاعت هخامنشیان درآمده بودند و آماردها مغلوب اسکندر مقدونی و بعد مغلوب اشکانیان شدند و اشکانیان در قرن دوم ق. م. آنها را در حوالی ری سکونت دادند و اراضی سابق آماردها به تپوری ها اهدا شد و بطلمیوس در شرح دیلم یعنی قسمت شرقی گیلان در ساحل بحر خزر در آن زمان از تپوری ها نام می برد. [ ۱۱] به گفته یحیی ذکا در «کاروند کسروی» آورده است: آماردان یا ماردان، در زمان لشکر کشی اسکندر مقدونی به ایران، این تیره در مازندران نشیمن می داشتند و آن هنگام هنوز قبایل تپوران به آنجا نیامده بودند. [ ۱۲] به گفته مجتبی مینوی قوم آمارد و قوم تپوری در سرزمین مازندران می زیستند و تپوری ها در ناحیه کوهستانی مازندران و آماردها در ناحیه جلگه ای مازندران سکونت داشتند. در سال ۱۷۶ ق. م فرهاد اول اشکانی قوم آمارد را به ناحیه خوار کوچاند و تپوری ها تمام ناحیه مازندران را فرو گرفتند و تمام ولایت به اسم ایشان تپورستان نامیده شد. [ ۱۳]