پل رِنو یک سیاستمدار و وکیل فرانسوی برجسته در دوران میان دو جنگ جهانی بود که برای مواضعش در زمینهٔ لیبرالیسم اقتصادی و مخالفت ستیزه جویانه با آلمان مشهور بود. او نخست وزیر ماقبل آخر جمهوری سوم و معاون رئیس حزب راست میانهٔ ائتلاف دموکرات جمهوری خواه بود. پس از آغاز جنگ جهانی دوم و فروپاشی مقاومت فرانسه در ۱۹۴۰ میلادی، رنو مصرانه با حمایت از متارکه با آلمان خودداری کرد و استعفا داد. پس از تلاش ناموفق برای ترک فرانسه، توسط افراد فیلیپ پتن دستگیر شد. در ۱۹۴۲ به آلمان تحویل داده شد و در آن کشور به زندان افتاد. سپس به اتریش منتقل شد و در سال ۱۹۴۵ آزاد شد. او در ۱۹۴۶ برای مجلس نمایندگان انتخاب شد و در چند پست در هیئت وزیران حضور داشت. رِنو متمایل به ایجاد ایالات متحدهٔ اروپا بود و در تهیهٔ پیش نویس قانون اساسی جمهوری پنجم شرکت کرد. البته پس از مخالفت با فیلیپ دوگل در زمینهٔ تغییرات سیستم انتخاباتی، در ۱۹۶۲ استعفا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
رِنو در بارسلونت به دنیا آمد. پدرش در صنعت پارچه فعالیت می کرد و پل توانست با کمک ثروت پدر در دانشگاه پاریس در رشتهٔ حقوق تحصیل کند. سپس وارد سیاست شد و از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۴ نمایندهٔ باسه - آلپ در مجلس نمایندگان بود. هم چنین از ۱۹۲۸ دوباره به عنوان نمایندهٔ ناحیهٔ پاریس وارد مجلس شد. او ابتدا عضو یک حزب محافظه کار بود، ولی مدت کوتاهی پس از ورود به مجلس، به سوی حزب ائتلاف دموکرات جمهوری خواه ( که یک حزب راست میانه بود ) گرایش پیدا کرد و بعداً معاون آن شد.
در دههٔ ۱۹۲۰ که بسیاری در دولت فرانسه از تشدید موارد غرامت آلمان حمایت می کردند، رنو به سستی در این زمینه شهرت یافته بود. در دههٔ ۱۹۳۰ در دوران رکود بزرگ و به ویژه پس از سال ۱۹۳۳ که بسیاری از کشورها با مشکلات اقتصادی روبرو بودند، مواضع رنو در برابر آلمان سخت گیرانه تر شد. رنو از اتحاد با بریتانیا حمایت می کرد و برخلاف بسیاری از راستگرایان فرانسه، حامی روابط بهتر با شوروی برای مقابله با آلمان بود.
رِنو در اوایل دههٔ ۱۹۳۰ عضو کابینه بود، ولی پس از ۱۹۳۲ با اعضای حزب خود در زمینهٔ سیاست خارجی و دفاعی فرانسه دچار اختلاف شد. رنو معمولاً در درخواست هایش برای تجدید قوا و مقاومت در برابر تبلیغات آلمان تنها بود. او حامی نظریه های شارل دو گل در مورد جنگ مکانیزه بود. این نظریه ها در تضاد با دکترین های دفاع ایستایی بودند که در آن زمان میان بسیاری از هموطنان او رواج داشتند و نماد آن ها خط دفاعی ماژینو بود. هم چنین در زمینهٔ سیاست اقتصادی با حزب خود اختلاف داشت و حامی کاهش ارزش فرانک برای حل مشکلات اقتصادی فرانسه بود.
... [مشاهده متن کامل]
رِنو در بارسلونت به دنیا آمد. پدرش در صنعت پارچه فعالیت می کرد و پل توانست با کمک ثروت پدر در دانشگاه پاریس در رشتهٔ حقوق تحصیل کند. سپس وارد سیاست شد و از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۴ نمایندهٔ باسه - آلپ در مجلس نمایندگان بود. هم چنین از ۱۹۲۸ دوباره به عنوان نمایندهٔ ناحیهٔ پاریس وارد مجلس شد. او ابتدا عضو یک حزب محافظه کار بود، ولی مدت کوتاهی پس از ورود به مجلس، به سوی حزب ائتلاف دموکرات جمهوری خواه ( که یک حزب راست میانه بود ) گرایش پیدا کرد و بعداً معاون آن شد.
در دههٔ ۱۹۲۰ که بسیاری در دولت فرانسه از تشدید موارد غرامت آلمان حمایت می کردند، رنو به سستی در این زمینه شهرت یافته بود. در دههٔ ۱۹۳۰ در دوران رکود بزرگ و به ویژه پس از سال ۱۹۳۳ که بسیاری از کشورها با مشکلات اقتصادی روبرو بودند، مواضع رنو در برابر آلمان سخت گیرانه تر شد. رنو از اتحاد با بریتانیا حمایت می کرد و برخلاف بسیاری از راستگرایان فرانسه، حامی روابط بهتر با شوروی برای مقابله با آلمان بود.
رِنو در اوایل دههٔ ۱۹۳۰ عضو کابینه بود، ولی پس از ۱۹۳۲ با اعضای حزب خود در زمینهٔ سیاست خارجی و دفاعی فرانسه دچار اختلاف شد. رنو معمولاً در درخواست هایش برای تجدید قوا و مقاومت در برابر تبلیغات آلمان تنها بود. او حامی نظریه های شارل دو گل در مورد جنگ مکانیزه بود. این نظریه ها در تضاد با دکترین های دفاع ایستایی بودند که در آن زمان میان بسیاری از هموطنان او رواج داشتند و نماد آن ها خط دفاعی ماژینو بود. هم چنین در زمینهٔ سیاست اقتصادی با حزب خود اختلاف داشت و حامی کاهش ارزش فرانک برای حل مشکلات اقتصادی فرانسه بود.
