پل اورتون ( به انگلیسی: Overtoun Bridge ) یک بنای فهرست شده در نزدیکی شهرک دامبرتون در شهرستان دونبارتونشر غربی در کشور اسکاتلند است. این پل در مسیر منتهی به عمارت اورتون قرار دارد. ساخت این پل در سال ۱۸۹۵ میلادی به اتمام رسید و معمار آن هنری ارنست میلنر بود.
پل اورتون به دلیل شمار زیاد گزارش هایی مبنی بر پریدن سگ ها از این پل توجه بسیاری از رسانه های بین المللی را به خود جلب کرد. این سگ ها معمولاً پس از سقوط از ارتفاع ۱۵ متری این پل و برخورد به سنگ های پایین پل جان می سپارند. در این مکان همچنین خودکشی انسان و قتل نیز رخ داده است.
جان کمپبل وایت عمارت اورتون و املاک آن را در سال ۱۸۹۱ میلادی به ارث برد. او در سال ۱۸۹۲ املاک همسایه، گرشیک، را که در سمت غربی منزل اش بود خریداری کرد. [ ۱] کالسکه ها به دلیل شیب تند جادهٔ شرقی عمارت اورتون توانایی گذر از این مسیر را نداشتند. [ ۲] بنابراین کار برای ساخت راه جدید از سمت غربی عمارت شروع شد. [ ۳]
طراح این پل، مهندس عمران و معمار مناظر طبیعی، هنری ارنست میلنر بود. این سازه از سنگ ساختمانی تراشیده شده ساخته شده است، و در سال ۱۸۹۵ ساخت آن به اتمام رسید. این پل دارای سه طاق است، یک طاق بزرگ و دو طاق کوچک در دوطرف. [ ۳]
حدوداً از دهه ۵۰ میلادی ۵۰ سگ از این پل به درون رودِ پایین پل پریده اند. بیشتر این سگ ها از یک سمت پل و در هوای صاف و آفتابی پایین پریده اند و اغلب آن ها از نژادهای پوزه دراز بوده اند. [ ۴]
این مرگ ها توجه رسانه ها را به خود جلب کردند. روانشناس سگ، دکتر دیوید سندز، منظره های اطراف پل، صداها و بوهای مختلف اطراف پل را بررسی کرد. او اینگونه نتیجه گیری کرد که زمین های مسطح اطراف و ریزش شاخ و برگ درختان در یک سمت پل باعث می شود که اینگونه برای سگ ها، مخصوصاً برای سگ هایی که بینایی شان کاهش پیدا کرده، به نظر رسد که تمام محیط اطراف پل یک دشت مسطح است. او همچنین اضافه کرد که بوی ادرار مینکهای نر نیز می تواند در ترغیب سگ ها به پریدن از یک سمت پل نقش داشته باشد. [ ۴]
برخی از محلی ها با تئوری بو مخالفت کردند و مدعی شدند که هیچ راسویی در اطراف پل وجود ندارد. [ ۵] رفتارشناس، استن رولینسون، معتقد است که مشکلات ادراکی مربوط به کور رنگ بودن سگ ها مسبب این بوده که سگ ها به طور تصادفی از پل بپرند. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپل اورتون به دلیل شمار زیاد گزارش هایی مبنی بر پریدن سگ ها از این پل توجه بسیاری از رسانه های بین المللی را به خود جلب کرد. این سگ ها معمولاً پس از سقوط از ارتفاع ۱۵ متری این پل و برخورد به سنگ های پایین پل جان می سپارند. در این مکان همچنین خودکشی انسان و قتل نیز رخ داده است.
جان کمپبل وایت عمارت اورتون و املاک آن را در سال ۱۸۹۱ میلادی به ارث برد. او در سال ۱۸۹۲ املاک همسایه، گرشیک، را که در سمت غربی منزل اش بود خریداری کرد. [ ۱] کالسکه ها به دلیل شیب تند جادهٔ شرقی عمارت اورتون توانایی گذر از این مسیر را نداشتند. [ ۲] بنابراین کار برای ساخت راه جدید از سمت غربی عمارت شروع شد. [ ۳]
طراح این پل، مهندس عمران و معمار مناظر طبیعی، هنری ارنست میلنر بود. این سازه از سنگ ساختمانی تراشیده شده ساخته شده است، و در سال ۱۸۹۵ ساخت آن به اتمام رسید. این پل دارای سه طاق است، یک طاق بزرگ و دو طاق کوچک در دوطرف. [ ۳]
حدوداً از دهه ۵۰ میلادی ۵۰ سگ از این پل به درون رودِ پایین پل پریده اند. بیشتر این سگ ها از یک سمت پل و در هوای صاف و آفتابی پایین پریده اند و اغلب آن ها از نژادهای پوزه دراز بوده اند. [ ۴]
این مرگ ها توجه رسانه ها را به خود جلب کردند. روانشناس سگ، دکتر دیوید سندز، منظره های اطراف پل، صداها و بوهای مختلف اطراف پل را بررسی کرد. او اینگونه نتیجه گیری کرد که زمین های مسطح اطراف و ریزش شاخ و برگ درختان در یک سمت پل باعث می شود که اینگونه برای سگ ها، مخصوصاً برای سگ هایی که بینایی شان کاهش پیدا کرده، به نظر رسد که تمام محیط اطراف پل یک دشت مسطح است. او همچنین اضافه کرد که بوی ادرار مینکهای نر نیز می تواند در ترغیب سگ ها به پریدن از یک سمت پل نقش داشته باشد. [ ۴]
برخی از محلی ها با تئوری بو مخالفت کردند و مدعی شدند که هیچ راسویی در اطراف پل وجود ندارد. [ ۵] رفتارشناس، استن رولینسون، معتقد است که مشکلات ادراکی مربوط به کور رنگ بودن سگ ها مسبب این بوده که سگ ها به طور تصادفی از پل بپرند. [ ۶]
wiki: پل اورتون