پغنه

لغت نامه دهخدا

پغنه. [ پ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) پِله و پایه و زینه نردبان را گویند. ( برهان قاطع ) :
پغنه بام دولتت باشد
این چهار آخشیج و هفت فلک.
شهاب الدین ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از رشیدی ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) پله و پایه زین. نردبان .

فرهنگ معین

(پَ نِ ) (اِ. ) پله و پایه ، زینة نردبان .

فرهنگ عمید

۱. پایه.
۲. پله، زینه.
۳. پلۀ نردبان.

پیشنهاد کاربران

بپرس