پغنه. [ پ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) پِله و پایه و زینه نردبان را گویند. ( برهان قاطع ) : پغنه بام دولتت باشداین چهار آخشیج و هفت فلک.شهاب الدین ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از رشیدی ).