پطرس حواری

دانشنامه آزاد فارسی

پِطرُس حَواری (قرن ۱م)(Peter, St)
(یا: بطرس حواری؛ در انگلیسی سنت پیتر، در فرانسوی سن پیر، به معنی «صخره»؛ نام اصلی: شمعون) از شاگردان و حواریان عیسی مسیح، مؤلف دو رسالۀ عهد جدید، و سرکردۀ رسولان. پطرس نخستین اسقف رم به شمار می رود و پاپ های کاتولیک جانشینان او هستند. پس از آن که عیسی او را کیفاس/سِفاس (به معنی صخره) نامید و فرمود که «بر این صخره کلیسای خود را بنا می کنم» (متّی ۱۸:۱۶)، پطرس لقب گرفت. نماد او دو کلید است، چرا که مسیحیان او را دربان آسمان (بهشت) می شمارند. یادروز او ۲۹ ژوئن است. پطرس ابتدا ماهی گیری در کَفَرناحوم بر کرانۀ دریای جلیل بود. گویا نخست ارادت به یوحنای معمدان داشت، تا این که عیسی او را به شاگردی فراخواند. او نخستین کسی بود که اقرار کرد عیسی، مسیح موعود است. پس از آن که عیسی در باغ جَتسَیْمانی دستگیر شد، به روایت انجیل ها پطرس سه بار منکر شناختن او شد، اما بعد اظهار ندامت کرد. می گویند سپس به رم رفت و در عهد امپراتوری نرون شهید شد. به نقل از روایات، احتمالاً او را سربه پایین به صلیب کشیدند. بقایای استخوان هایی که در ۱۹۶۸ از زیر کلیسای سان پیِترو در واتیکان بیرون آوردند، به تصدیق پاپ پل ششم از آن پطرس است. دو رساله در عهد جدید، معروف به رسالۀ اول و رسالۀ دوم پطرس، منسوب به اوست که هر دو خطاب به کلیساهای آسیای صغیر است.

پیشنهاد کاربران

بپرس