پشیمانی

پشیمانی ( به انگلیسی: Remorse ) ، احساس ناراحت کننده ای است که توسط فردی تجربه می شود که از کارهایی که در گذشته انجام داده است، پشیمان می شود[ ۱] که آنها را شرم آور، آسیب زا یا اشتباه می دانند. پشیمانی رابطۀ نزدیکی با احساس گناه و رنجش خودگردان دارد. وقتی شخصی از اقدام پیشین یا کوتاهی خود پشیمان می شود، ممکن است به دلیل پشیمانی یا در پاسخ به پیامدهای مختلف دیگر، از جمله مجازات شدن برای فعل یا ترک فعلی باشد. افراد ممکن است از طریق پوزش، برای ترمیم آسیبی که ایجاد کرده اند یا مجازات های خودخواسته با ابراز پشیمانی تلاش کنند.
پشیمانی حاصل یک افزایش فعالیت در ناحیه از از مغز به نام قشر میانی اوربیتوفرونتال است.
در یک زمینۀ حقوقی، پشیمانی ادراک شده یک مجرم توسط سیستم های قضایی غرب در طول محاکمه، صدور حکم، جلسه های آزادی مشروط و در عدالت ترمیمی ارزیابی می شود. با این حال، در ارزیابی میزان پشیمانی مجرم، مشکلات معرفت شناسی وجود دارد. [ ۲]
پشیمانی می تواند از انجام دادن کاری به اشتباه و یا انجام ندادن کاری درست باشد.
بزرگ ترین پشیمانی های مردم به تحصیلات، شغل و ازدواج مربوط است. چراکه تصمیماتی که دربارۀ این مسائل می گیریم آثاری درازمدت و گسترده دارند. نکتۀ مهمِ پشیمانی این نیست که می کوشیم گذشته را تغییر دهیم؛ بلکه هدف، شفاف سازی زمان حال است. [ ۳]
پشیمانی های مرتبط با عمل، اگرچه دردناک هستند، اما افراد را تشویق می کنند تا از اشتباهات خود درس بگیرند و ادامه دهند. اما پشیمانیِ مربوط به مسیر انفعال، کارهای انجام نشده و فرصت های از دست رفته، سخت تر است. به احتمال زیاد، این نوع پشیمانی منجر به افسردگی، اضطراب، احساس «گیر افتادگی» و احساس اشتیاق به دلیل ندانستن آنچه می توانست باشد؛ می شود. [ ۴]