پشدری

دانشنامه آزاد فارسی

پَشْدَری
طایفۀ کُرد ایران و عراق، مرکب از تیره های مختلف، منسوب به ناحیۀ پشدر در سلیمانیۀ عراق و جوار مرز ایران. مرکز این ناحیه قصبۀ «مَرگه» بود، اما بعدها به قلادزه/ قلعه دزه منتقل شد. پشدری ها بیشتر در مرگه، سورداش، مکری، اربیل، ماوت، و قلعه دزه پراکنده اند. ظاهراً، بیگ زاده های بانه و فیض الله بیگی های سقز از این طایفه جدا شده اند. پشدری ها در ۱۱۰۹ق، براثر حمایت از سلیمان پاشا بابان، حاکم سلیمانیه، مغلوب قزلباش شدند. اینان در شورش شیخ عبیدالله شمزینی (۱۲۹۷ق) شرکت داشتند و پس از فرار حمزه آقا منگور، او را در میان خود پذیرفتند. بابکرآغا، سرکردۀ بزرگ این طایفه، در سال های قیمومت انگلیس بر عراق، از متحدان اصلی آن دولت در کردستان عراق بود. امروزه، همۀ پشدری ها یک جانشین شده اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس