بون/bun/یا روبون/robun/یا پشت بون: بام، پشت بام.
در گویش شهرستان بهاباد، عبارت کسی بخاطر پشه ترک بون نمی کند یعنی کسی بخاطر یک چیز کوچک و بی اهمیتی دست از کار و هدفش بر نمی دارد چنان که نباید بخاطر وجود پشه از رفتن پشت بون در شب های تابستان و خوابیدن در آنجا صرف نظر کرد. در ضمن یاد آور می شود در شب های تابستان در شهرهای کویری چون یزد و کرمان خوابیدن در پشت بون علاوه بر استفاده از نسیم یا هوای خنک و طبیعی، افراد از مشاهده آسمان زیبا و پرستاره برخوردار می شدند که همراه با توقف ویا کاهش صدا هایی چون وسایل خنک کننده و افزوده شدن صداهای گاه و بیگاه و دل انگیز طبیعی و البته کم مانند صدای پرندگان آرامش خاصی را در فضای خواب حاکم می کرد که متاسفانه بعلل مختلف این سنت زیبا در این شهرها کم شده است. در قدیم، سر شب بعد از خواندن نماز و خوردن شام که گاهی خوردن شام هم به آن جا منتقل می شد به روبون می رفتند و برای نماز شب و یا قبل از اذان صبح به پایین می آمدند و آفتاب اجازه خوابیدن در روز را به کسانی که دوست داشتند خواب صبحگاهی داشته باشند نمی داد حرارت خورشید و پرتوهای ان هر خوابگزاری راهی راه چینه یا همان راه پله می کرد و بدین ترتیب آن ها را به تلاش و کوشش در اول روز آماده می کرد و چه خوش بود ان زمان ها و چه لذتی بردند مردمانش، یادش بخیر.
... [مشاهده متن کامل]
در گویش شهرستان بهاباد، عبارت کسی بخاطر پشه ترک بون نمی کند یعنی کسی بخاطر یک چیز کوچک و بی اهمیتی دست از کار و هدفش بر نمی دارد چنان که نباید بخاطر وجود پشه از رفتن پشت بون در شب های تابستان و خوابیدن در آنجا صرف نظر کرد. در ضمن یاد آور می شود در شب های تابستان در شهرهای کویری چون یزد و کرمان خوابیدن در پشت بون علاوه بر استفاده از نسیم یا هوای خنک و طبیعی، افراد از مشاهده آسمان زیبا و پرستاره برخوردار می شدند که همراه با توقف ویا کاهش صدا هایی چون وسایل خنک کننده و افزوده شدن صداهای گاه و بیگاه و دل انگیز طبیعی و البته کم مانند صدای پرندگان آرامش خاصی را در فضای خواب حاکم می کرد که متاسفانه بعلل مختلف این سنت زیبا در این شهرها کم شده است. در قدیم، سر شب بعد از خواندن نماز و خوردن شام که گاهی خوردن شام هم به آن جا منتقل می شد به روبون می رفتند و برای نماز شب و یا قبل از اذان صبح به پایین می آمدند و آفتاب اجازه خوابیدن در روز را به کسانی که دوست داشتند خواب صبحگاهی داشته باشند نمی داد حرارت خورشید و پرتوهای ان هر خوابگزاری راهی راه چینه یا همان راه پله می کرد و بدین ترتیب آن ها را به تلاش و کوشش در اول روز آماده می کرد و چه خوش بود ان زمان ها و چه لذتی بردند مردمانش، یادش بخیر.
... [مشاهده متن کامل]