ازو هرچه یابی به دل کن پسند
گر ایدون که جان را نخواهی گزند.
فردوسی.
مکن دلت را بیشتر زین نژندتو داد جهان آفرین کن پسند.
فردوسی.
بر این کار باشم ترا یارمندز دیوان کنم هرچه باید پسند.
فردوسی.
بدین بخششت کرد باید پسندمکن جانت نسپاس و دل را نژند.
فردوسی.
نکردی پسند ایچکس را بهوش همی داشتی راز این روز گوش.
اسدی ( گرشاسب نامه نسخه کتابخانه مؤلف ص 17 ).
|| گزیدن. || اکتفا .
- پسند کردن بر ؛ ترجیح دادن :
که یارد آنجا رفتن مگر کسی که کند
پسند بر گه شاهنشهی چه ارژنگ.
فرخی.