پسند داشتن. [ پ َ س َ ت َ ] ( مص مرکب ) پسندیدن. قبول کردن : و در عقد نکاح و عروسی وی [ طغرل ] تکلف هاء بی محل نمود چنانکه گروهی از خردمندان پسند نداشتند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 254 ). || ستودن. حمد.
