پسماند غذایی

پسماند غذایی، ضایعات غذایی یا دورریز غذا یعنی غذایی که دور ریخته می شود یا ناخورده باقی می ماند. آمارها نشان می دهد بین یک دوم تا یک سوم تمام غذایی که در جهان تولید می شود، هدر می رود.
کاهش میزان غذایی که به هدر می رود به عنوان یکی از عناصر کلیدی در توسعه سیستم غذایی پایدار مطرح است. مطابق با گزارش های بین المللی، تقریباً یک سوم غذای تولیدشده در سراسر جهان به هدر می رود. این اتلاف معادل مصرف ۲۵۰ کیلومترمکعب آب، به کارگیری ۱٫۴ میلیارد هکتار از اراضی قابل کشت و اضافه نمودن ۳/۳ میلیارد تن گازهای گلخانه ای به اتمسفر زمین است. این امر در شرایطی رخ می دهد که بشر با کمبود منابع طبیعی مواجه بوده و بیش از ۲/۲ میلیارد نفر در سراسر جهان نزدیک به فقر یا در فقر مطلق به سر می برند.
اتلاف مواد غذایی منجر به کاهش توده غذایی خوراکی در سراسر زنجیره تأمین مواد غذایی شده که به طور خاص منجر به کاهش غذای خوراکی برای مصرف انسان می گردد. با توجه به اینکه تا سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان بالغ بر ۹٫۳ میلیارد نفر خواهد بود، ضروری است ضایعات غذایی با امید به افزایش میزان غذای در دسترس برای مصرف و کاهش قیمت غذا کاهش یابد. از طرفی نگرانی در خصوص از دست دادن منابع طبیعی کمیاب همچون زمین، آب و انرژی وجود دارد که ورودی ها در سیستم تولید غذا محسوب می شوند. بر طبق گزارش ها ۱۰درصد از کل بودجه انرژی، ۵۰ درصد از زمین های زراعی و ۸۰ درصد مصرف آب شیرین ایالات متحده برای انتقال مواد غذایی از مزرعه تا سفره بکار می رود که با دورریز مواد غذایی به هدر می رود. [ ۱]