پسریچه. [ پ ُ / پ ِ چ َ /چ ِ / پ ُ / پ ِ س َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) پسر کوچک. || پسر بدکاره. ( برهان قاطع ) ( فرهنگ رشیدی ). در فرهنگ پسریچه بوزن جنبیده آورده بمعنی پسران بدکار. ( در لغت نامه خطی مجهول ). || مردم سفله. ( برهان قاطع ). بدکار و سفله باشد. کذا فی المؤید. مردم پست فرومایه. دون. رذل.
