پسری کرده. [ پ ِ س َ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) پسرخوانده. دَعی : پسر و دختر بر حقیقت آنرا باشد که آنرا اهل و آفریده باشد و پسری کرده آن گیرد که او محتاج باشد. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ج 3 ص 34 ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) پسری که دیگری او را بجای پسر خود گرفته است متبنی .
