پسرزایون

پسرزائون
در باورهای ایرانیان، مجموعۀ آداب و اعمال زنان به هنگامِ بارداری، به قصد پسرزایی یا پس از زادن پسر. ازجملۀ آن ها خوراندن یک سیب، در هر صبح، به زن باردار بوده است که سیدی بر هر یک از سیب ها سورۀ یوسف را کامل می خوانده است و بدان ها دم داده و بدین سان آن را متبرک کرده بود. اگر نوزاد پسر می شد، او را به نامی با ترکیب غلام یا قلی، مانند غلام رضا و رضاقلی، می خواندند. در جشنِ شب ششم نوزاد پسر، یکی از ملایان محل او رابه نام برگزیده رسمیت می داد و والدین پسر به شکرانۀ تولد او عقیقه می دادند. تراشیدن سر نوزاد و اهدای طلا معادلِ وزن آن به مرقد یکی از امامان نیز از مرسوم ترین نذرها بوده است. در حمامْ زایمان زائویِ پسر، افزون بر اعمال مرسوم، زائو باید زردۀ تخم مرغ فوفل زده ای را یک جا و سرپا ببلعد، تا باز هم پسر بزاید. به هنگام رفتن زائو به خانۀ خود، غلامان و پیش خدمت ها دایره و تنبک زنان به پیشواز می آمدند.