پسر شوهر

[ویکی فقه] پسر شوهر، فرزند ذکور شوهر از همسر دیگر وی است.
پسر شوهر را ناپسری، پسر اندر، پسر شوهر از زن دیگر و برخی به او «ربیب» گفته اند، هرچند بیشتر لغویان ربیب را به معنای پسر زن از شوهر دیگر دانسته اند.
پسر شوهر در قرآن
قرآن در یک آیه از پسر شوهر به صراحت نام برده است: «اَو اَبناءِ بُعولَتِهِنَّ» و در دو آیه دیگر هرچند نامی از پسر شوهر نبرده؛ ولی مخاطب آیه پسران شوهر هستند: «ولا تَنکِحوا ما نَکَحَ ءاباؤُکُم مِنَ النِّساءِ». در این آیات از برخی رسوم باطل دوران جاهلی درباره رفتار پسر شوهر با همسر پدر خویش و برخی احکام فقهی پسر شوهر سخن به میان آمده است.
احکام فقهی
← حرمت تملک نامادری پس از مرگ پدر
...