پستک

/pastak/

لغت نامه دهخدا

پستک. [ پ َ ت َ ] ( ص مصغر ) کوتاه قد. کوتاه بالا. قصیر. قُصقُص. قُصقُصه. قَلاش ؛ پستک ترنجیده. قَلمّزَه ؛ زن پستک ناکس. کعل ؛ مرد پستک ناکس. وَحرَه ؛ زن سرخ رنگ پستک. قَعْل ؛ پستک زفت نافرجام. کیص و کیّص ؛ پستک نازک اندام پرگوشت. اکوئلال ؛ پستک شدن. مُکعَظّ؛ پستک سطبراندام. کوَألل ؛ پستک مع فحج گه رفتاریست یعنی پیش پایها نزدیک و پاشنه ها دور. ( منتهی الارب ). || ( اِ مرکب ) قسمی نیم تنه از نمد خشن که بیشتر ستوربانان یعنی مهتران اصطبل و چابک سواران پوشند. جامه ای از نمد بی آستین یا از پارچه پشمین زفت. نیم تنه نمدین سخت خَشن. نیم تنه. یَلک. اشتربانه. زُرمانِقه.

فرهنگ فارسی

نیمتنه نمدی بی آستین که درقدیم سوارکاران پوشند
۱-( صفت ) کوتاه قد کوتاه بالا. ۲- ( اسم ) نیم تن. نمدی خشن یلک اشتربانه زرمانقه .

فرهنگ معین

(پَ تَ ) ۱ - (ص . ) کوتاه قد. ۲ - (اِمر. ) نیم تنة نمدی خشن .

فرهنگ عمید

نیم تنۀ نمدی بی آستین که در قدیم سوارکاران می پوشیدند، جلیقۀ نمدی.

گویش مازنی

/pastek/ کت و چوخای بی آستین

واژه نامه بختیاریکا

( پَستَک (بَستک) ) ( پ ) ؛ کُردین؛ عبای نمدی بی آستین

پیشنهاد کاربران

پَستَک: لباس گرم نیم قد نمدی
پستک
پستک درزبان سرخه ای به معنی صورت صاف وروشن
نوعی لباس

بپرس