پسااستعمارگرایی یا پست کلنیالیسم ( به انگلیسی: Postcolonialism ) ، گفتمان فکری مشخصاً پسانوگرایی است که مجموعه نظریاتی را که در میان متون و زیر متون فلسفه، فیلم، علوم سیاسی، جغرافیای انسانی، و ادبیات یافت می شود را در بر می گیرد. این نظریات واکنشی به میراث فرهنگی استعمار است.
مطالعات پسااستعماری یکی از حوزه های پژوهشی میان رشته ای دربارهٔ آثار فرهنگی استعمار بر مستعمرات و آگاهی بر مناسبت های قدرت میان فرهنگ غرب و شرق است[ نیازمند منبع] . مطالعات پسااستعماری به جای تأکید بر اشغال نظامی و سیاسی سرزمین های خارجی توسط استعمارگران، سلطهٔ فرهنگی و رسانه ای آن ها را مورد توجه و نقد قرار می دهد[ نیازمند منبع] . ( در این رویکرد، قدرت بازنمایی های رسانه ای برای شکل گیری مفاهیم و تصورات ما دربارهٔ جهان، یک فرض نهفته و بنیادی است ) . [ ۱] معنای استعمار اشغال اذهان، فرهنگ و هویت ها است تا فتح فیزیکی کشورها. [ ۲]
مطالعات پسااستعماری، در مطالعات و نظریه پردازی های خود از نظریه های انتقادی چون مطالعات فرهنگی، مارکسیسم، فمینیسم و پسامدرنیسم الهام گرفته است، اما بیش از همه این نظریه ها، با ساختارهای مدرنیته استعماری به مواجهه و مقابله برخاسته است. «برای متمایز ساختن مطالعات پسااستعماری از سایر اشکال پژوهش انتقادی، می توان گفت که پژوهش پسااستعماری، به درک قدرت فرهنگی عمق تاریخی و بین المللی می بخشد. »
ارتباطات و امپریالیسم فرهنگی: نظریهٔ امپریالیسم فرهنگی ذیل مطالعات پسااستعماری مطرح بوده و مبتنی بر روابط فرادستی و فرودستی در سطح جهان میان کشورهای صاحب ثروت و قدرت و کشورهای کمتر توسعه یافته و فاقد ثروت و قدرت و ملازم سرمایه داری است. سرمایه داری با تأسیس نظام اقتصادی جهانی، با صلح یا خشونت تمام کشورها را وارد شبکهٔ مناسبات کالایی کرده و کشورهای صاحب سرمایه را در مناطق وسیعی از جهان کنترل می کند. امپریالیسم فرهنگی به شیوه ای که برخی از محصولات، مُد و سبک زندگی با الگوهای خاص تقاضا و مصرف از کشورهای فرادست به فرودست صورت می گیرد؛ گفته می شود. این الگوها با استفاده از ارتباطات و رسانه به ارزش ها و آرمان های غربی مُهر تأیید زده و باعث سیطرهٔ غرب می شوند. ارتباطات را باید در این فرایند و نظام به دو گونهٔ متمایز اما مکمل مجاری مستقیم و غیرمستقیم سلطه بررسی کرد. در گونهٔ اول کشتیرانی، چاپ، تلگراف و… محصول پیشرفت و قدرت سرمایه داری است و در گونهٔ دوم نقش متن و محتوا در انتقال ارزش ها، هنجارها، سبک زندگی و فرهنگ سرمایه داری به کشورهای کمتر توسعه یافته و برای انهدام باورها و ارزش های سنتی آن ها مدنظر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمطالعات پسااستعماری یکی از حوزه های پژوهشی میان رشته ای دربارهٔ آثار فرهنگی استعمار بر مستعمرات و آگاهی بر مناسبت های قدرت میان فرهنگ غرب و شرق است[ نیازمند منبع] . مطالعات پسااستعماری به جای تأکید بر اشغال نظامی و سیاسی سرزمین های خارجی توسط استعمارگران، سلطهٔ فرهنگی و رسانه ای آن ها را مورد توجه و نقد قرار می دهد[ نیازمند منبع] . ( در این رویکرد، قدرت بازنمایی های رسانه ای برای شکل گیری مفاهیم و تصورات ما دربارهٔ جهان، یک فرض نهفته و بنیادی است ) . [ ۱] معنای استعمار اشغال اذهان، فرهنگ و هویت ها است تا فتح فیزیکی کشورها. [ ۲]
مطالعات پسااستعماری، در مطالعات و نظریه پردازی های خود از نظریه های انتقادی چون مطالعات فرهنگی، مارکسیسم، فمینیسم و پسامدرنیسم الهام گرفته است، اما بیش از همه این نظریه ها، با ساختارهای مدرنیته استعماری به مواجهه و مقابله برخاسته است. «برای متمایز ساختن مطالعات پسااستعماری از سایر اشکال پژوهش انتقادی، می توان گفت که پژوهش پسااستعماری، به درک قدرت فرهنگی عمق تاریخی و بین المللی می بخشد. »
ارتباطات و امپریالیسم فرهنگی: نظریهٔ امپریالیسم فرهنگی ذیل مطالعات پسااستعماری مطرح بوده و مبتنی بر روابط فرادستی و فرودستی در سطح جهان میان کشورهای صاحب ثروت و قدرت و کشورهای کمتر توسعه یافته و فاقد ثروت و قدرت و ملازم سرمایه داری است. سرمایه داری با تأسیس نظام اقتصادی جهانی، با صلح یا خشونت تمام کشورها را وارد شبکهٔ مناسبات کالایی کرده و کشورهای صاحب سرمایه را در مناطق وسیعی از جهان کنترل می کند. امپریالیسم فرهنگی به شیوه ای که برخی از محصولات، مُد و سبک زندگی با الگوهای خاص تقاضا و مصرف از کشورهای فرادست به فرودست صورت می گیرد؛ گفته می شود. این الگوها با استفاده از ارتباطات و رسانه به ارزش ها و آرمان های غربی مُهر تأیید زده و باعث سیطرهٔ غرب می شوند. ارتباطات را باید در این فرایند و نظام به دو گونهٔ متمایز اما مکمل مجاری مستقیم و غیرمستقیم سلطه بررسی کرد. در گونهٔ اول کشتیرانی، چاپ، تلگراف و… محصول پیشرفت و قدرت سرمایه داری است و در گونهٔ دوم نقش متن و محتوا در انتقال ارزش ها، هنجارها، سبک زندگی و فرهنگ سرمایه داری به کشورهای کمتر توسعه یافته و برای انهدام باورها و ارزش های سنتی آن ها مدنظر است.
wiki: پسااستعمارگرایی