پزشکیان

وقایع و تجربیات دوران سربازی، تأثیر بسزایی در مسیر زندگی او داشت. او پس از اتمام دوران سربازی، تصمیم گرفت که پزشک شود، با تلاش و پشتکاری که داشت، در 1354 دیپلم طبیعی گرفت و سپس در سال 1355 از رشته پزشکی شهر تبریز قبول شد.
در دوران جنگ تحمیلی، پزشکیان به عنوان مسئول اعزام اکیپ های پزشکی به مناطق عملیاتی فعالیت داشت و در بسیاری از عملیات ها، به عنوان رزمنده و پزشک حضور فعال داشت و در پشت جبهه نیز به مداوای مجروحان می پرداخت.
پزشکیان پس از اتمام دوره پزشکی عمومی در سال 64، مدتی به عنوان مربی فیزیولوژی در دانشکده پزشکی تدریس کرد، اما این روال طولی نکشید و ادامه تحصیل را به تدریس ترجیح داد، به نحوی که اوقاتی را که از جبهه و جنگ فراغت می یافت به تحصیل و مطالعه اختصاص می داد، تا اینکه دفاع مقدس به پایان رسید.
دو سال بعد از اتمام جنگ، یعنی در سال 1369، پزشکیان مدرک تخصص جراحی عمومی را از دانشگاه تبریز گرفت و بلافاصله دوره فوق تخصص را شروع کرد.
در سال 1372 با مدرک فوق تخصص جراحی قلب از دانشگاه علوم پزشکی ایران، فارغ التحصیل شد و در بیمارستان شهید مدنی تبریز به خدمت حرفه ای و علمی مشغول شد.
پزشکیان پس از مدتی فعالیت علمی در بیمارستان قلب شهید مدنی، ریاست بیمارستان را عهده دار شد، تا اینکه در سال 1373، از طرف علیرضا مرندی، وزیر وقت بهداشت به ریاست دانشگاه علوم پزشکی تبریز منصوب شد و تا سال 1379 در آن مسئولیت قرار داشت.
فرهادی وزیر بهداشت و درمان در دوره اول دولت اصلاحات، در اواخر دوران وزارت خود از پزشکیان دعوت کرد که به عنوان معاون سلامت به تهران برود، به این ترتیب او عازم تهران شد و شش ماه معاونت سلامت وزارت بهداشت را به عهده داشت.
نهایتاً در دولت دوم اصلاحات جهت تصدی مقام وزارت بهداشت به مجلس شورای اسلامی معرفی شد و از مجلس رأی اعتماد گرفت و از سال 1380 تا 1384 سکاندار وزارت بهداشت بود.
پس از آن، مسعود پزشکیان در انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی ثبت نام کرد و به عنوان نماینده مردم محترم تبریز، آذرشهر و اسکو انتخاب شد؛ دوران نمایندگی مجلس او از سال 1387 تا سال 1403 به طول انجامید و یک دوره نیز نایب رئیس مجلس بود.
او در زمان حاضر نیز نماینده تبریز در مجلس دوازدهم است و روز گذشته ( جمعه 15 تیرماه 1403 ) با رأی مردم به عنوان نهمین رئیس جمهور ایران انتخاب شد.