تاریخ مکتوبی از دوران ماقبل تاریخ وجود ندارد و لذا تفسیر تاریخچه نوشته نشده آسان نیست. گر چه ممکن است از مطالعه نقشه ها، قطعات استخوانی باقی مانده و ابزارهای جراحی انسان اولیه به نگرش انسان نسبت به مشکلات مربوط به بیماری و مرگ نزدیک شد. به نظر می رسد انسان، به محض اینکه به مرحله ای از استدلال رسید توسط فرایند آزمون و خطا به نخستین تجربیات پزشکی خود دست زد. استفاده از گیاهان به عنوان مواد غذایی منجر به این شد که انسان به کشف خواص سمی و احتمالاً دارویی آنها قادر شده باشد. طب سنتی امروزی که شامل استفاده از محصولات گیاهی، یا گیاهان معطر در درمان بیماریهاست ریشه در این دوران دارد و هنوز هم ادامه دارد.
انسان اولیه در مورد مرگ و بیماری به عنوان پدیده های طبیعی می نگریست. بیماریهای رایج مانند سرماخوردگی یا یبوست، به عنوان بخشی از وجود پذیرفته شدند و با استفاده از داروهای گیاهی در دسترس درمان می شدند. در مورد بیماریهای جدی و ناتوان کننده عقیده کاملاً متفاوتی ایجاد شد و علت آنها را ریشه در منابع غیرطبیعی می دانستند. مبشر اولیه این امراض را ناشی از طلسم شدن توسط دشمن، ملاقات با دیوی بد نهاد یا کار خدایان در اثر گناه یا جرمی می دانستند. به این صورت که آنها چیزی یا کرمی به درون بدن فرد فرستاده اند یا چیزی را از بدن او ستانده اند، همچون روح بیمار. درمان بکار گرفته شده در این موارد تطمیع روح سر گردان برای بازگشت به زیستگاه خود در درون بدن یا با استفاده از عصاره ها و محلولهای جادویی یا استفاده از ضد طلسم ها، مکش از بدن و سایر روشها بود.
یکی از این روشهای کنجکاوانه برای بیرون کردن بیماری از بدن ایجاد یک سوراخ ۲/۵ تا پنج سانتی متر در سطح جمجمه قربانی بود. این روش تره پانینگ ( trepanning، یا trephining ) خوانده می شد. جمجمه های سوراخ شده از دوران ماقبل تاریخی در انگلیس، فرانسه و دیگر نقاط اروپا و در کشور پرو کشف شده است. بسیاری از آنها حاکی از زنده ماندن بیمار و احتمالاً شفا بعد این اقدام است. این روش هنوز هم در میان مردم بدوی در نقاطی از الجزایر، ملانزی، و شاید در جاهای دیگر وجود دارد. هر چند سریعاً در حال از بین رفتن است.
سحر و جادو و مذهب نقش بزرگی در پزشکی انسان ماقبل تاریخ یا بدوی داشته اند. استعمال داروی گیاهی توسط دهان معمولاً طی مراسم خاصی همراه با وردخوانی، رقص، شکلک گیری بوده است؛ بنابراین، اولین پزشکان جادوگران بوده اند. استفاده از طلسمها و اشیاء خوش یمن که هنوز در دوران مدرن شایع است این مبدأ باستانی را دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانسان اولیه در مورد مرگ و بیماری به عنوان پدیده های طبیعی می نگریست. بیماریهای رایج مانند سرماخوردگی یا یبوست، به عنوان بخشی از وجود پذیرفته شدند و با استفاده از داروهای گیاهی در دسترس درمان می شدند. در مورد بیماریهای جدی و ناتوان کننده عقیده کاملاً متفاوتی ایجاد شد و علت آنها را ریشه در منابع غیرطبیعی می دانستند. مبشر اولیه این امراض را ناشی از طلسم شدن توسط دشمن، ملاقات با دیوی بد نهاد یا کار خدایان در اثر گناه یا جرمی می دانستند. به این صورت که آنها چیزی یا کرمی به درون بدن فرد فرستاده اند یا چیزی را از بدن او ستانده اند، همچون روح بیمار. درمان بکار گرفته شده در این موارد تطمیع روح سر گردان برای بازگشت به زیستگاه خود در درون بدن یا با استفاده از عصاره ها و محلولهای جادویی یا استفاده از ضد طلسم ها، مکش از بدن و سایر روشها بود.
یکی از این روشهای کنجکاوانه برای بیرون کردن بیماری از بدن ایجاد یک سوراخ ۲/۵ تا پنج سانتی متر در سطح جمجمه قربانی بود. این روش تره پانینگ ( trepanning، یا trephining ) خوانده می شد. جمجمه های سوراخ شده از دوران ماقبل تاریخی در انگلیس، فرانسه و دیگر نقاط اروپا و در کشور پرو کشف شده است. بسیاری از آنها حاکی از زنده ماندن بیمار و احتمالاً شفا بعد این اقدام است. این روش هنوز هم در میان مردم بدوی در نقاطی از الجزایر، ملانزی، و شاید در جاهای دیگر وجود دارد. هر چند سریعاً در حال از بین رفتن است.
سحر و جادو و مذهب نقش بزرگی در پزشکی انسان ماقبل تاریخ یا بدوی داشته اند. استعمال داروی گیاهی توسط دهان معمولاً طی مراسم خاصی همراه با وردخوانی، رقص، شکلک گیری بوده است؛ بنابراین، اولین پزشکان جادوگران بوده اند. استفاده از طلسمها و اشیاء خوش یمن که هنوز در دوران مدرن شایع است این مبدأ باستانی را دارد.
wiki: پزشکی پیشاتاریخ